deyildi. Özü de bilmirdi neylesin. Esmer narazı, Fidan narazı, anası narazı. Bütün mübahiselerden eziyyet çeken ise günahsız Melek idi. Vahid çıxış yol tapa bilmirdi. Amma bir defelik Rusiyada yaşamağı da düşünmüşdü. Fidanı ve Meleyi bura getirecekdi. Meleksiz bir gün qala bilmezdi. Rusiyada olduğu vaxtlar Esmere zeng edib Meleyin telefonda sesini eşiderdi. Ona her 20 günden bir gelende neler-neler getirerdi. Qapıdan giren kimi ilk Meleyi axtarardı. Onsuz qala bilmirdi. Esmer ise "Rusiyada yaşasanız Melek menimle qalsın." deyirdi. Çünki Meleyi Fidana heç baxmayacaqdı. Vahid de Meleksiz qala bilmediyinden Rusiyaya bir defelik köçmeyi ağlından çıxartdı. Yene her zaman olduğu kimi 20 günden, ya 15 günden bir eve gelerdi. Sevincli günlerini çox axtarmışdı. Onunla yaşadığı müddetde nece de firavan ve xoşbext idi. Lakin qedrini indi anlasa da onun üçün Sevinc artıq "lekeli" insan idi.
- Esmer, Esmer! Men test eledim. Bax!
- Ne test? Baxım?
Esmer Fidanın vanna otağından sevincek çıxmasından çaşıb qaldı. Testi eline alıb baxdı. İki xett vardı.
- Bu ne demekdi ki?
- Bu o demekdir ki, Esmer xanım, tezlikle Meleye ya bacı ya qardaş gelir.
Esmer bilmedi sevinsin ya esebleşsin. Sadece hörmet elameti kimi tebrik etdi. Quru da olsa Fidan tebrikini qebul etdi. Zemine bu xeberden çox sevinmişdi. Deyirdi: "Heç olmasa Vahidin bu defe oğlu olar. İki qız Rusiyada, biri burda. Fidan da oğlan verer. İnşallah." Fidan üçün ferq etmezdi. Ona övlad lazım idi. Vahid bu xeberi ele bir anda aldı ki, sevincinin heddi hüdudu olmadı. Hemin gece evine döndü. Melekle Fidanla bir yerde derin yuxu getdi. Vahidin de ümidi vardı. O da oğul arzusunda idi. Allaha için-için dua edib, tezlikle ona oğul vermeyini istedi.
Terlan istirahet günü kendin Çay evine getdi. Bütün yoldaşlar, qonşular hamsı orda otururdu. Bir qeder çay içib söhbet etmek, fikirlerini dağıtmaq istiyirdi. Arifenin o gece sehere kimi susmamasından tenge gelmişdi. "Sen Sevinci daim sevmisen. Bir defe mene ona baxdığın kimi

<< 1 ... 29 30 [31] 32 33 ... 40 >>