baxmamısan." Ne etsin bilmirdi. Arifenin de xoşbext olmasını istiyirdi. O gece ona boşanmaq barede bir daha demişdi. Lakin Arife yene eyni cavabı vermişdi: "İki dünya bir olar, amma men sen senden boşanmaram". Sevincin bu iki ilde çekdiklerini ele demek olar ki, Terlan da çekirdi. Onun her defe bir parça mektub üçün ne qeder qol qanad açdığını görende sevincden çox, keder hissi ile boğulurdu. Ona nece kömek edeceyini de bilmirdi. Dünen gece en son mektubu da telesik vermişdi. Arife görmesin deye. Amma ne fayda. Zeherli ilanın gözünden heç ne yayınmırdı. Terlanın geleceyi saatı deqiqlikle bilirdi. Tez-tez küçenin qapısını açıb yola boylanardı. Ele Terlanın da növbeti defe Sevincgile getmesini görmüşdü: "Bu defe lap ağ elediz"... Sevinc kederli halda pencere önünde oturub ele hey fikre getmişdi. Dilare qızının dünen gece aldığı mektubdan sonra bele olduğunu bilirdi. Sebebi de melum idi. Esmer ona mektubda Fidanın hamile olduğunu yazmışdı. Sevinc gözlerinden süzülen iki damla yaşı anasından gizlede-gizlede silirdi. Amma ne qeder gizledecekdi ki?...
- Heç bilirsiz nolub?
Terlanın yeni eyleşdiyi çay evindeki masalardan birinden bir kendli seslendi.
- Ne olub Mirze?
- Rehmetlik Musanın qızı boşanıb. Eri de evlenib yad xanımla.
Terlan bir an içinde fikirlerden ayıldı. Söhbetin Sevincden getdiyini aydınlaşdırmaq üçün diqqetle qulaq asmağa başladı.
- Mirze, sen canı doğurdan? Bes niye boşanıb Sevincle?
- Eşi başa düş de. Guya kende gelmişdi temiz havada uşağı dunyaya getisin. O da ki, getdi bir gede ile gizli eşbazlıq etdi.
Terlan eşitdiklerine inana bilmirdi. Özünü gücle saxlayırdı ki, sözün davamını eşitsin.
- Kimdi o gede? Eri bilib deye boşuyub?
- He de. Hele ele bilir ki, kendin dünyadan xeberi yoxdu. Bu dey oturub burda çay içir.
Terlan başını geri çevirib Mirzenin onu gösterdiyini gördü. Celd ayağa qalxıb yaxasından yapışdı. Qalın jaketde olsa da Mirzenin sinesinden berk tutub çay evinin divarına çırpdı.
- Sen ne dedin?
- Burax! Burax dedim

<< 1 ... 30 31 [32] 33 34 ... 40 >>