Qonum qonşu baxır.
- Bele cehenneme ki. Meyer bu qiybet sever insanların en sevdiyi şey deyil? Alçaqlar! Sizlerden bele pak olan insana leke yaxırsız? Allahdan heç qorxmursuz? Xainler!
- Ana, Terlan kimden danışır?
- Bilmirem bala. Dayan görüm. Belke menim sözümü eşider evine girer.
Dilare iri addımlarla Terlanın yanına gelib qolundan tutdu.
-Gel, bala, gel! Gir eve oturaq görek ne deyirsen?
- Yox! Men bilmeliyem. Dilare xala, siz deyin bu alçaqlara. Menim Sevincle bir salamdan-sağoldan başqa sözüm söhbetim olubmu?
Dilare Terlanın verdiyi sualdan yerindece donub qaldı.
- Yox. O ne sözdü? Niye soruşursan?
- Bu xainler Sevinci lekeliyirler. Onun en pak insan olduğunu bele qebul ede bilmediler. Allah sizlerin cezanızı verecek.
Arife yene qezeblendi. Terlan her kesin içinde Sevincin paklığından danışdı. Her kesi lekeli onu temiz insan adlandırdı. Hirsinden özünü ele ala bilmeyen Arife var gücü ile Terlanın sinesine şığıdı.
- Demek bu qeder deyerlidir Sevincin he? Bütün bunlar heqiqet deyil? Seni neçe defe işden gelende onlara getdiyini görmüşem. Neçe defe... Danış da! Niye susursan? Her kesin bildiyi heqiqetdir. Vahid Sevinci ele seninle olan eşqinden xeberdar olub atıb. Bir defe de olsa ona baxdığın kimi mene baxmadın. Bir defe sevdiyini demedin! Senin uşağın olmasa da qebul etdim. Ömrümü sene qurban vermeye razı oldum. Amma sen Sevincini unutmadın.
Olan biten Sevinci şoka salmışdı. Dili söz tutmurdu. "Vahidin dediyi o böhtanlar Arifeden çıxıbmış." Terlan yerinde donub qaldı. Arifenin her kes önünde bele demesi, özü de bu söz söhbeti Arifenin yayması onu menevi ve fiziki mehv etdi. Ayaqları ve elleri sümüksüz et kimi boşaldı. Bir an içinde özünü idare ede bilmeden yere deydi. Ne baş verdiyini anlaya bilmese de çox qorxdu. Her kes başına toplaşdı. Arife de. Terlan etrafı derk edirdi, amma bedenini hiss etmirdi.
- Terlan? Noldu sene? Vay dilim quruyaydı. Sene ne oldu? Dur ayağa.
Terlan dili gücle söz tuta-tuta dedi:
- He-e-e-r şeyi sen

<< 1 ... 32 33 [34] 35 36 ... 40 >>