ölerken xoşbext görmek isteyirdi. Sakitlik çökse de Vahid Terlanı dinlemeye mecbur idi. Axı menevi ezab çekirdi.
- Sizin Sevincle eşqbazlıq etdiyinizi Arife zeng edib demişdi. Men o andan Sevinci heyatımdan sildim. Meleyi de ona göstermedim. Hetta uşağın da sizin olduğunu Arife mene demişdi.
Terlan ani olaraq sarsıntı keçirtse de Arifeden bunaları gözlediyinden özünü ele aldı.
- Vahid bey, men sonsuzam. Bunu Arife ile toyumuzdan bir neçe ay sonra şeherde müayine zamanı öyrenmişik. Arife bunu yaxşı bilirdi. Sevince bir defe olsun pis niyyetle baxmamışam. Lakin uşaqlığımdan onu sevmişem. Bir defe olsun onun adına leke gelmesini istememişem. Arife ile evlenende Sevinc çoxdan sizinle evli idi. Onu yeniden hamile olanda gördüm. Çox sıxıntı keçirtdiyini de yoldaşım Arifeden öyrendim. Anam ölende bize gelmişdi. Kömek etmeye. Bir defe onda başsağlığı verende danışmışıq. Bir-iki kelme. Bir de Meleyin ad gününden 3 gün sonra Esmer xanımın mektubunu ona verende Meleyin şeklini gösterende danışmışıq. Ona kimi her ay mektubu Dilare xalaya vererdim. Ya da Sevince verib gederdim. Kende de Arife qısqandığı üçün şaye yayıb. Lakin her şeyin doğrusunu bir Allah bilir. Bir Sevinc, bir de sizle men. İnsana şer yaxmaq asandır. Lakin gün gelir etdyin yanlışlıq meneviyyatını incidir. Doğru etmediyini gec de olsa derk edir insan. Zemine eşitdikce alışıb yanırdı günah içinde. Vahid bir insanın heyatının son anlarında yalan demeyeceyini bildiyi üçün inanırdı. Hem de Sevincin yeri bura idi. Meleyin ve onun yanı. Bu ev eşik yalnız onun ayaqları altına atılacaq qeder ucuz idi. Bir an bele tereddüt etmeden Terlana qoşulub yola çıxdı. Zemine de Meleyi götürüb onlarla birge getdi. Maşında Terlan ona heyatdakı her şeyin qedrini bilmeyini, kimsenin sözünden ötrü kimsenin qelbine deymemeli olduğunu başa saldı. Terlan Sevincin xoşbextliyi üçün bu sefere çıxmışdı. Hiss edirdi ki, taqeti daha qalmayıb. Vahidden son arzusunu istedi: "Sevinci dünyanın en xoşbext anası, en xoşbext heyat yoldaşı ve en

<< 1 ... 36 37 [38] 39 40 >>