"he" de qelbinde bu sözü tekrar etdi: "Yükümün biri azaldı"
Onsuz da Vahidin ailesi imkanlı idiler ve Sevincin ailesinden cehiz olaraq heç ne istemediler. Belelikle bir ayın içinde nişan ve toy oldu. Sevinc ata evinden Vahidin evine onun xanımı olaraq qedem qoydu... Toy günlerinden düz iki ay keçmişdi. Bu iki ayda Sevinc Vahide alışmışdı. Ona hörmet edir, sözünü tereddüd etmeden yerine yetirirdi. Ele Vahidin ailesine de alışmışdı. Qaynatası xeste yatağında olsa da, ona da qulluq etmeyi özüne bir övlad borcu hesab edirdi. İki baldızı vardı. Biri aileli, 3 uşaq sahibi idi. Gec-gec gelerdi. Diger baldızı ise aile qurmamışdı. Çünki hemişe bir sözü deyib dururdu : "Men heyatımda bir defe sevenlerdenem." Beli, baldızı iller evvel sevdiyi insanı itirdiyi üçün daha evlenmek barede ne düşünmür, ne de kimese düşünmeye qoymurdu. Qaynanası Zemine xanım çox zehmli qadın idi. Sevinci ilk gördüyü andan beyenmese de, biruze vermezdi heç zaman. Sanki yegane oğlunu ona qısqanırdı. Paylaşa bilmirdi.
Vahid de xasiyyetce mehriban, deyib gülen, şen oglan idi. Hele esgerlikden qayıdandan Rusiyaya işlemeye getmişdi. Bu neçe iller erzinde özüne hem vetendaşlıq, hem de yaxşı iş qazanmışdı. Kiçik fabriki vardı. Bütün günü telefonda asılı qalırdı. Sevinc de buna bir o qeder ehemiyyet vermezdi. Çünki varlığı ile kimsenin heyatının deyişmeyini istemirdi.
Qaynatası Veysel kişi artıq Sevinci doğma qızı kimi çox isteyirdi. Hetta defelerle olmuşdu ki, Sevinc tekbaşına ona qulluq edirdi. Suyunu, yemeyini, çayını canla başla verirdi. Atasını itirdiyi andan bu güne kimi ilk defe idi ki, ata qayğısı, ata sevgisi hiss edirdi. Bunu o da hiss etmişdi. Sevinc üçün elçi gede bilmese de, onu gelinlikde gördüyü andan qızı kimi sevmişdi. Her gün mehribancasına söhbetler eder, ona heyatından, zemaneden, bu yaşına kimi yaşadıqlarından, gördüklerinden danışardı. Günlerin bir günü ele evde ikisi idi. Veysel kişinin veziyyeti çox ağır olsa da, Vahid Rusiyaya iki günlüye getmişdi. Qaynanası Zemine xanım ise

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 ... 40 >>