yaşa heyatını. Unut bizi. Yığışdır neyin var get. Gelende seni gözüm görmesin.
Sevinc telefonda eşitdiklerine inana bilmirdi. Bu ne demekdir axı? Özü de "Neyin var, götür get atan evine!" deyib zengi kesmesi son nöqte idi. Beli, Sevinc o eve tekce gelinlikle gelmişdi. Heç nesiz. Indi de aparılası bir tek öz canı idi. Odur ki, gözünün yaşını silerek qapıdan çıxdı... Dilare qızının neler yaşadığını yaxşı bilirdi. Özü de Sevincin arzusunda olmuşdu illerle. Buna baxmayaraq o beş il erzinde Allaha hemişe şükr edib ki, "Allahım ne yaxşı ki, Musa kimi bir insanı qarşıma çıxartmısan."
Beli, Dilare yoldaşını çox sevirdi. Onun ölmeyine baxmayaraq, namusu ile qızını böyütmüşdü. Qardaşı Cavidin kömeyi ile acılı günleri geride qoymuşdu. Amma o yağışlı gece Sevincin suyu süzüle-süzüle qapıdan girmesi heç gözünün önünden getmirdi.
- Göresen balama ne olub? Axı niye susur?
Sevinc artıq 2 gün idi ki, ata evine gelmişdi. Vahidin evinden çıxanda üstünde sadece yol pulu vardı. O pul ise rayona kimi gelmeye yeterli idi. Rayondan kende kimi ise Sevinc piyada gelmişdi. Yağış güclü yağırdı. Lakin Sevincin gözlerindeki yaşı yuyub apara bilmirdi. Bütün yolu ağlamışdı.
"Vahid, axı mene niye yalan dedin? Axı meni niye qovdun?", bu cür fikirler Sevinci terk etmirdi...
Anasının 2 gündür bitib-tükenmeyen suallarına cavab vermirdi. Daha doğrusu cavab vermek bele ona ağır idi. Lakin daha susmayacaqdı. Axı bir tek anası vardı. Onu incide bilmezdi.
-Sevinc, qızım, ne olub axı? Niye dinmirsen?
-Heç ne olmayıb ana, seninçün darıxmışdım.
-Bes niye Vahid seni getirmedi? Niye o gece piyada gelirdin?
-Vahid telefonda danışanda dedim anam üçün darıxmışam. Dedi get gör ananı. Yolda marşrut xarab oldu. Başqasının maşınına da minmedim.
Beli, Sevinc ilk defe idi ki, anasına yalan deyirdi. Amma bu Dilarenin gözünden yayına bilmezdi. Axı qızını çox yaxşı tanıyırdı. Her suala cavab vererken gözlerini yayındırması, yanağının qızarması, ellerinin titremesi çox şeyden xeber verirdi. Sevincin

<< 1 ... 8 9 [10] 11 12 ... 40 >>