Dünen avtobusda iki sevgili gördüm. Ele mehriban,
ele gülerüz, ele xoş idiler ki. Qız oğlanın qoluna
girib ona nese danışırdı, herden qolunu dişleyirmiş
kimi uşaqcasına oynayır, oğlan buna fikir veren kimi
o özünü yatmış kimi aparır, gözlerini qeribe uşaq
tebessümü ile yumurdu. İkisinin de gözleri nurlu idi, parıldayırdı. Dünyada bunabenzer xoş anlardan
gözel ne ola biler axı? Bir çoxunun xoşbextliyi öz
elindedir, lakin kimese göre yaşayır.