Bir vezir yoxsullara, ehtiyacı
olanlara dövlet xezinesinden
borc pul verir, borc alanlar
“Borcumuzu ne vaxt
qaytaracağıq?” — deye
soruşanda “Padşahımız ölende qaytararsınız”, — deye cavab
verirdi. Bunu eşiden bir nefer tez
padşahın yanına gedir ve deyir:
“Qibleyi-alem, sizin veziriniz
xezineden ehtiyacı olanlara borc
pul verir, özü de “Padşahımız ölende qaytararsınız”, — deyir. Demeli
niyyeti pisdir ki, sizin
tezlikle ölmeyinizi isteyir”.
Bunu eşiden padşah vezirinden
inciyir. Ancaq yene de onu hüzuruna
çağırıb, deyilenlerin doğru olub- olmadığını öyrenmek isteyir.
Veziyyetin
ne yerde olduğunu anlayan
vezir padşahın üreyini yumşaldan bu
sözleri deyir: “Padşahım, deyilenler
doğrudur. Men xezineden ehtiyacı
olanlara borc pul verir, sonra da onlara “Padşahımız ölende
qaytararsınız”, —
deyirem. Ancaq men bunu sizin
ölmeyinizi istediyim üçün yox, eksine
daha çox yaşamağınız üçün edirem.
Bilirsiniz ki, her borcluya borcunun vedesi
qısa görünür, vede tamam olmasın deye dua edir. Bu, o demekdir ki,
borclular
borclarını gec qaytarsınlar deye, sizin
ömrünüzün uzanması üçün dua edirler.
Allah qatında en meqbul dualardan biri de
borclu qullarının duasıdır”.