Birden heyet
qapısının açıq olduğunu
gördüm. Birteher heyete
düşdüm. Özünün yaratdığı
fortepianonun qarşısındakı
stulda uzandığını gördüm.
Yaxınlaşdım. Bir neçe defe
çağırdım, cavab vermedi. Ele
bildim içkilidir, amma birden
yadıma düşdü ki, o, içkini
çoxdan atıb. Ani olaraq
sinesinde qan lekesi gördüm.
Gücüm çatmadı onu qaldıram-
deyib ağlayan Altay kişi birden
uşaq kimi hönkürdü.
Kömekçi baş verenleri qeyd
edirdi. Detektiv yerinden
qalxıb, kişinin çiynine elini
qoydu.
-Narahat olmayın, çox yaxında
cinayetkar edalet qarşısında
cavab verecek.
O, pencereye teref yaxınlaşdı....

Denizde güclü külek var idi.
Balıqçılar denize girmeye
çetinlik çekirdiler. Axşama
doğru dalğanın hündürlüyü
yükselmişdi. Pencereden
birbaşa fortepianonun etrafına
göz gezdirdi. Cesedi bir anlıq
zehninde canlandırdı. Öz-özüne
-axı iki herf neye işaredir?-
deye sual verdi. Tekrar qocaya
dönüb dedi:
-Bes siz ne vaxt şehere
köçmeyi planlaşdırmışdınız?
Axı artıq bağ mövsümü bitib.
-Biz hazırlıq görürdük. Bir-iki
güne Bakıya yola düşecekdik,
amma olmadı. Bize qulluq eden
xanım bütün eşyalarımızı
hazırlamışdı. Çemodanları da
hazır veziyyete getirmişdik.
Alınmadı. Onsuz da men
burada qala bilmerem. Bu gün
keçsin, sabah ya da birisi gün
Bakıya gedeceyem.
- Sizi çox yormayaq. Amma sizi
emin edirem ki, oğlunuzun
qatili yaxın zamanlarda
tapılacaq. – Dedektiv qocaya
eminlikle söz verib qapıya
yaxınlaşdı. Qapının ağzında
iken elini cibine salıb diktafonu
söndürdü.
Qoca birteher ayağa qalxıb
onları ötürmeye telesdi. Zalın
qapıya doğru çıxışında, sağ
divara vurulmuş şekil
detektivin diqqetini celb etdi.
-Bunlar kimdir? -Soruşan
detektiv gülümsündü.
Şekilde dörd nefer dayanmışdı.
-Ortadakı oğlumdur-deye qoca
Altay onlara yaxınlaşdı. – Sol
terefdeki, qonşumuz Dmitridir.
Yazıq uşağın görme qabiliyyeti
zeifdir, amma musiqini çox
beyenir. “Albinos” yeqin ki,
eşitmisiniz, “ağ adam”. Bizim
evin uşağı sayılır. Cahidin
ölümünden

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 ... 22 >>