telefonundan sonuncu zengin hansı ünvana yöneldiyine baxsaq, bunun universitetin prorektoru Ayaz İbrahimovun telefonu olduğunu görerik. Müsyö sükanı sola burub, universitete geden yola düşdü. Bir neçe deqiqeden sonra kömekçisi prorektorun qapısını döymeden açdı. Onlar içeri daxil oldular. -Buyurun, meni görmek istemisiniz. Size nece kömek ede bilerem?- Prorektor gülümsünüb oturmaq üçün yer gösterdi.
Detektiv yerini rahatlayıb prorektor Ayaz müellimle üzbeüz oturdu. O, sakitce diktofonunu işe saldı. Kömekçi qelemini hazırlayıb yazmağa başladı. -Dostunuz merhum Cahid Akayev, sonuncu defe sizinle elaqe saxlayıb. Onun telefonuna gelen zengler, sizinle görüşdüyü barede melumat verir. Biz sizin son danışıqlarınızı dinlemişik. Merhum, sizinle görüşüb eve dönmüşdür. Siz hetta merhum eve çatmamış yeniden zeng vurmusunuz ki, sabah hansısa kolleqanızın ölümünün yeddinci günü ile elaqedar meclise birlikde getmek planınızın olduğunu deyesiniz. Bu beledir?- Detektiv soruşdu. -Elbette, eynen siz dediyiniz kimi, men sonuncu defe ona zeng vuranda dedi ki, eve demek olar çatmışam. Biz sabah müellim yoldaşımızın hüzr merasimine gedecekdik. Mene xeber geldi ki, Cahid müellimi qetle yetiribler. Men çox perişanam. -Belke siz onun başını qatıb, qatilin işini asanlaşdırmısınız, he?- Kömekçi qeyri-ixtiyari soruşdu. -Başa düşmedim, siz ne danışırsınız? Men öz dostuma tele qurmuşam? Siz meni ittiham edirsiniz? Men buna göre sizi mehkemeye vereceyem. Müellim elini üreyine teref apardı. O, siyirmeni açıb derman çıxartdı. Dermanı telesik ağzına atdı. Detektiv kömekçisine teref baxdı: -Qalx, gedirik. Biz işimizi tamamladıq. Kömekçi tereddüd edercesine stuldan qalxıb, prorektora gözlerini zilledi. -Bu o demek deyil ki, sizinle söhbetimiz bitdi. Sizi yene narahat etmeli olacağıq-deye kömekçi simasını sertleşdirdi. -Xeyr, sizinle söhbetimiz bitdi. Narahat etdiyimiz üçün üzrlü hesab edin- deye ayağa qalxan dedektiv kömekçisine otaqdan çıxmaq üçün işare verdi. -Men başa düşmürem, siz niye onunla

<< 1 ... 8 9 [10] 11 12 ... 22 >>