Uşaqlar üçün ilk 2 il Heyatı ve Dünyanı tanımaq üçün çox ehemiyyetlidir. Uşağın ilk illerinde dünyası anasıdır. Qorxunu, sevgini, xoşbextliyi anasıyla öyrener. Tebii ki, evvel onu test etmek ister.
Yarasaların muhtesem yaradılışı bu mövzunu çox gözel izah edir. Yarasalarıın görme qabiliyyeti yoxdur. Görmedikleri halda uçmalarıını temin eden şey ses dalğalarıdır. Yarasa, uçmaq istediyi istiqamete evvel ses dalğaları gönderer. Sesin çarpıb geri dönmesine göre o istiqamete nece uçacağına qerar verer. Eslinde onların bu xüsusiyyeti 0-2 yaş qrupundakı uşağa çox benzeyir. Körpe dünyaya geldiyi ilk aylarda haradasa yalnız ağlayaraq ünsiyyet qurar. Acıma, susama, qorxma, nemlik kimi bütün ehtiyaclarını ağlama bacarığı ile temin edir.
Uşaq ağlar ve gözleyer, eynile yarasaların uçmaq üçün siqnal gönderib gözlemesi kimi... Belece anasının yanına ne qeder müddetde geleceyini tesbit etmiş olar. Çünki her hansı bir qorxu halında uşağın sığına bileceyi tek varlıq anasıdır. Vaxt uzandıqca uşaqdakı güven duyğusuda zedelenmekdedir.
Zedelenen güven duyğusu ise yetkinlik çağında bir cür anlamadığıımıız bağlanma (elaqe növleri) problemleri olaraq qarşımıza çıxmaqdadır.
Uşağı bu psixologiya ile anasını tanıma müddetinde bilen bir mütexessisinin, iller evvel qerbden gelen ve "ağlasa da qucağına alma" mentiqini qebul etmesi mümkün deyil.

Bu anda Peyğember Efendimizin, "Kim ağlayan uşağını sakitleşene qeder yelleyerse, Cenabi-Haqq, Cennetde ona memnun olana qeder ehsan ve ikram eta eder."