Her seher quşlar getirerdi xülyalarını mene, qanad çırpmaqlarına qulaq asar, birden qalxardım yatağımdan...
Her gelende ve men her defe eşidende seslerini, sen gelirdin ağlıma...
En gözel xülyam idin çünki menim...
Çünki quşlar seni getirerdi mene...
Pis hissler enmeye başladı her gecenin sehere qarışdığı vaxtlarda yatağıma...
Quşlarmı ölürdü, yoxsa men idimmi ölen bilmirdim...
Men yatağa mehkum olurdum ve men her seher bir quşu itirirdim oradaca...
Sen her addım atanda uzaqlara, menim penceremdeki bir quş da yox olur; xülyalarım gedişinle qaranlığa qarışırdı...
Senin her addımında qanadları qırılırdı quşlarımın...
Gözyaşlarım sessiz-sessiz axır sevdiyim...
Senin gedişinemi sel olur yoxsa başımdakı ölü quşlaramı bilmirem...
Gözyaşlarım sessiz-sessiz axır sevdiyim...
Senin ayaq seslerini...
Senin gedişini eşide-eşide...
Getme deye bilmedim heç arxandan...
Sessizce dayanıb dinledim gedişini...
Sessizce gözledim gelmeyini...
Amma sen...
Sen heç gelmedin...
Ve men...
Men hemişe gözledim...
BİLMEZDİM ÖLÜM GELECEK gözlerinden MENE!!!
Gözlerin xülyalarım idi...
Xülyalarım quşlarda...
Quşlarım ölü...
Xülyalarım qaranlıqlarda...Getme deye bilmedim heç..
Susdum ve gözledim..Amma sen getdin...
Gözleyirem eyni yerde seni...
Elimde quşlarım gözleyirem, Belke yene qanad çırparlar deye ümid edirem...
Belke...Belke getirerler qanad çırparaq seni mene...Ya da...
Sen geler canlandırarsan onları, xülyalarımı hediyye edersen mene...
agalamaq lazim deil derk elemek lazimdu
Goruwduk ne cetin, Ayrildik, Ayrildik Ne asan..
»Sevgi Dünyası
»Oxu zalına keç