İlahe uçurdu, yerimirdi. Altayın
dodaqları deyen yerler sanki od
tutub yanırdı. Bu halla eve nece
geldiyini de bilmedi. Bir de gördü
qapılarının qarşısında dayanıb.
Atasının iş vaxtı qurtardığına göre
artıq evde olmalı idi. Yeqin ki,
indi intizarla qızının yolunu
gözleyirdi. Özüne bir anlıq nifret
etdi atasına yalan danışdığı üçün.
Qrup yoldaşları ile birge
olduqlarını söylemişdi. Axı bu il
ali mektebi başa vururdu. Bu
münasibetle yığıncaq
keçirecekdiler. Bu sözde heqiqet
vardı. Lakin yığıncaq ele dünen
bitmişdi: "Geceni refiqemgilde
qalacam"- dese de, Altayla
olmuşdu. Atası ona inanıb, etibar
etdiyi üçün etiraz etmemişdi. İndi
atasının gözlerine nece baxacağını
fikirleşerek, bir az qapının ağzında
dayandı, saçlarına, üst-başına
yeniden el gezdirdi. Qapını açıb
eve daxil oldu. Atası ümumi
otaqda oturub televizora baxırdı.
Ona geldiyini hiss etdirmeden
otağına keçmek istedi, lakin gec
idi, onu görmüşdü:
-İlahe, geldin qızım?
Üzüne baxmadan cavab verdi:
-He atacan, necesen? Günün nece
keçdi, men olmayanı?
-Men yaxşıyam qızım, ele
hemişeki kimi. Sen necesen,
yığıncağınız nece keçdi? Danış bir
az.
-Atacan, sonra danışaram, nese
başım ağrıyır. Yatmaq isteyirem
bir az.
-Qızım, belke acsan, yemek da
hazırlamışam. Yemek ye, sonra
yat.
-Sağ ol atacan, ac deyilem.
Yaxınlaşıb atasının üzünden öpdü.
Mahmud kişi qabarlı eli ile onun
saçını sığallladı. İlahe yaşarmış
gözlerini gizletmek üçün, üzünü
çevirerek, celd otağına keçdi.
Üzüqoylu çarpayısına döşendi,
yanaqlarından axan göz yaşları
yastığını islatdı. Ele bu vaxt
telefonuna gelen mesajın
melodiyası eşidildi. Altaydan idi:
"İlahem menim, ele indi ayrıldıq,
artıq darıxıram senin üçün".
Bunları oxuduqca, üzünde
tebessüm yarandı, unutdu bir anlıq
her şeyi. Altayı fikirleşerek
yuxuya getdi.
Onlar şeherde kiraye tutduqları
balaca bir evde yaşayırlar. Anası
İlahenin 10 yaşı olarken ağır
xestelikden vefat etmişdi.
Mahmuda, evinde her şey ona
sevimli yoldaşını

[1] 2 3 ... 5 >>

_ELYA_ [OFF] (31.07.2013 / 19:01)
Biriciyim maraglidi
Amma heyif, hemde uzucudur