"Heç vaxt kiminse haqqını yemek olmaz!" Bu cümleni sen mene öyretmişdin.Bu gün haqqsızlıq gördüm.
Demek ki,onlara bu cümleni öyreden bir anaları olmayıb deye düşündüm.
Amma çox qelbim qırıldı ana...
Öp..keçsin...

Neçe üzler,neçe simalar gördüm hamısı 1-1inden ferqli...İnsanlar çox deyişkendir.
Meger onların senin kimi “Olduğun kimi görün,göründüyün kimi ol!” söyleyen anaları olmayıb?
Bu üzler üzüme sille vurdu sanki ana...
Öp..keçsin...

Ele insanlar var insanlığımdan utandırır.Yadıma onların anaları düşür.
Sonra özümünde insan olduğum ve hemin hereketi tekrar etme mümkünatım ile yadıma sen düşürsen.
Vicdanım ağrıyır ana...
Öp..keçsin...


Bezdim paxıllıqdan.”Paxıllar artmaz!”deyirler amma üzerine yalan biraz da vicdansızlıq gelende artarlarmış.
Zibildende tepe yarana biler çiçekdende.Senin baxıb fexr edeceyin o çiçek tepeni yaratmaq üçün çalışıram.
Lakin ümidlerim qırılır ana...
Öp..keçsin...

Dillerinde deyilenleri baxışları ile tekzib eden gözlere baxmaq istemirem!
Gözlerim yorulub ana...
Öp..keçsin...

Lazım deyil heç bir derman mene!
Yalnız öpüşündür melhem bütün yaralarıma...
Şefalı dodaqlarınla...
Öp..keçsin, ana..