nöqteye
çevrileceyem, kiçik bir nöqteye.
Ve belece övladımın gözleri
önünde o boyda men kiçik bir
zerre olacağam. Onda ne
deyeceyem?Gözel qızım, atan
qurban oldu,etrafındakıların,
çevresindekilerin puç emellerine
alude oldu. Qızım, meni bağışla,
bağışla ki, bu yolu geri qayıda
bilmirem. Bu lenete gelmiş yol
ne ağır oldu, belke qayıdım, belke
qayıdım geri, qızımın xatirine,
belke cehd göstersem qayıdaram,
yox, qayıda bilmerem, mende o
güc qalmayıb. İndiki halımla
sevdiklerime bir yükem, özüm
boyda bir yük. Anamın gözlerinin
içine baxa bilmirem, baxışları ile
ele bil bu deqiqe yandıracaq meni.
Mehebbetle baxan gözlerinden
sanki bir alov çıxaraq men
yandırıb yaxacaq ve bir ovuc küle
çevirecek. Ovuc içi boyda bir
küle. Sonra da anam rahatlıqla
nefes alıb menim külümü
evimizin hansısa küncünde, gizlin
bir yerinde saxlayacaq, her gün
gizletdiyi yerden götürerek
ovcuna alacaq, göz yaşları
içerisinde ezizleyecek, öpecek,
sonra da yerine qoyub öz ev
işleri ile meşğul olacaq. Anası
qapının önünde göründü, lal-
dinmez bir xeyli durub oğluna
tamaşa etdi. Oğlu gücle anasına
baxırdı. Ana bir xeyli baxdıqdan
sonra görünmez oldu. "Ay ana,
seherden meni izleyirsen, gözden
qoymursan, sanki olacaqlardan
meni saxlayacaqsan" düşündü.
Çarpayı çox narahat idi,
herden sanki, uyumuş kimi olur,
herden de tamam ayılırdı. Ayılan
zaman yene fikirleşmeye başladı,
"eger men ölsem, buna ne
deyecekler? He, deyecekler ki,
"ağ ölümün qurbanı oldu". Yox,
bunun harası ağ oldu ki, heç qara
ölüm de deyil, belke boz
ölümdür". Anası yene qapı
önünde göründü. Gözlerinde
sonsuz bir keder vardı. Anasına
baxdı, baxdı, gözlerini tam aça
bilmirdi, bir anlıq fikirleşdi, çöle
çıxa bilseydim, cehd göstersem
çıxa bilerem.
-Ana, könlüm halva isteyir, mene
bir halva bişir.
-Yaxşı oğlum, indice bişirerem.
Ana qapıdan çekilib gedenden
sonra başı işlerine qarışmışdı.
Birteher ayağa qalxıb heyete
çıxdı. Çölde hava yaman soyuq
idi, qar

<< 1 [2] 3 4 >>