Esgerliyini bitirmiş olan genc esgerlikde olduğu şeherden ailesine zeng etdi:
-Ana ata, eve qayıdıram, amma sizden bir şey xahiş edecem. Yanımda bir yoldaşımı da getirmek isteyirem.
-Memnuniyyetle, onunla tanış olmaq isteyerik dediler.
Oğulları:
-Ancaq bir mesel
eni bilmeyiniz lazımdır deye davam etdi. Yoldaşım döyüşde ağır yaralandı. Minaya düşdü ve bir qoluyla bir ayağını itirdi. Gedecek heç bir yeri yoxdu ve onun gelib bizimle qalmasını isteyirem.
-Bunu eşitdiyime kederlendim oğlum. Belke onun başqa bir yer tapmasına kömekçi ola bilerik.
-Xeyr. Ana, ata, onun bizimle yaşamasını isteyirem.
-Oğlum, dedi atası, bizden ne istediyini bilmirsen. Onun kimi qüsurlu biri bize qorxunc bir yük olar. Bizim öz heyatımız var, bunun kimi bir şeyin heyatımıza mane olmasına icaze vere bilmerik. Mence bu yoldaşını unudub eve dönmelisen. O öz başının çaresine baxacaq. Oğlu o anda telefonu söndürdü.
Ailesi ondan bir müddet xeber ala bilmedi. Amma bir neçe gün sonra, polis şöbesinden bir zeng geldi. Oğullarının yüksek bir binadan düşüb öldüyünü öyrendiler. Polis bunun intihar olduğuna inanırdı.
Keder dolu ana-ata oğullarının cesedini tesbit etmek üçün şeher meyitxanasına aparıldılar. Onu tanıdılar ve bilmedikleri daha bir xeberi öyrenince dehşete geldiler:
Oğullarının yalnız bir qolu ve bir ayağı vardı.

Bezilerimiz bu hekayedeki aile kimiyik.Gözel olan ya da birlikde olmaqdan zövq aldığımız insanları sevmek bizim üçün çox asandır, amma bize narahatlıq veren ya da yanlarında özümüzü narahat hiss etdiyimiz insanları seve bilmirik. Bizim qeder sağlam, gözel ya da ağıllı olmayan insanların yanından uzaq gezmeyi seçirik.