Aytenin halı heç özünde
deyildi.Bir neçe gündü fikirleri
çox qarışmışdı.Son günler tez-tez
otağına çekiler, gizli-gizli
ağlayardı.Sebebini özünden başqa
kimse bilmirdi.Göz yaşlarını
gizletmeye çalışsa da gözlerindeki
kederi, halındakı deyişikliyi hamı
görürdü.Onu qızı kimi seven
qaynanası Zemfiranın, qaynatası
Salman kişinın, canından çox
sevdiyi eri Eldarın tekidine
baxmayaraq onu üzen bu qem-
kederin sebebini onlardan
gizletdi.-“Bir şey olmayıb”,
“Sebebini özüm de bilmirem”, “
Herden olur” ve bu kimi sözlerle
onları sakitleşdirmeye çalışır, bu
cavablarla onları helelik “yola
verirdi”.Bu gerginlik onun özünü
hamıdan çox sıxırdı.Nehayet bu
gün qeti qerarını
verdi:-“Boşanacam!Daha bele
döze bilmerem.Kaş ki, Eldarı heç
evvelden tanımayaydım.Onun her
şeyden xeber tutmasındansa
ondan ayrılsam yaxşıdır.Bu ayrılıq
menimçün ölüme beraber olsa
bele...”
...9-cu sinifde oxuyurdu.İki bacı,
bir qardaş idiler.Evin ortancıl
övladı idi Ayten.Bacısı Dilare
ondan beş yaş böyükdü.Kiçik
qardaşı Elçınse yeni
doğulmuşdu.Dilare artıq aileli idi,
ana olmağa hazırlaşırdı.Aytenin
anası Nezaket böyük qızını er
evine köçürüb işini bir az
“yüngülleşdirmişdi” ki, indi de
başı balaca Elçine
qarışmışdı.Aytene nezaret bir az
zeiflemişdi.”Zeiflemişdi” deyende
ki, daha evvelki kimi mektebe
özü aparıb getire bilmirdi.Eslindı
bu, Aytenin üreyince olmuşdu.On
altı yaşlı qızı mektebe heç ata-
anası getirer?Mekteb heç uzaqda
da deyildi.Ayten her seher utana-
utana ata, ya anasıyla (çox vaxt
atası seher tezden işe getmeli
olduğu üçün anasıyla gederdi)
mektebe geler, yol boyu da
utandığından başını yuxarı
qaldırmazdı.
Atası Süleyman çox zehmli, sert
adam idi.Eslinde uşaqlarının içinde
en çox istediyi ele Ayten
idi.Amma böyüdükce daha da
gözelleşen Ayten üçün gelen
elçilerin sayı çoxaldıqca atasının
qısqanclığı, sertliyi daha da
artırdı.Sanki tezlikle onu
itireceiyinden qorxduğu üçünmü,
ya nedense onu daim nezaretde
saxlayır, reftarında da
)Cox sag ol
ardi yazilmiyib olankimi yazacam
»Sizden Gelenler
»Oxu zalına keç