de
dözmürdü..Hele mektebde
oxuyarken Kamile teslim etmişdi
özünü.Buna göre dözürdü..İndi
ele peşman idi ki..O güne lenet
oxuyurdu..Amma yene
dözürdü.Başqa çaresi yox idi.O,
heç vaxt bunu evdekilere etiraf
ede bilmezdi.Bu sehvi olmasaydı
yeqin ki Kamilden çoxdan ayrılış,
artıq nişanı qaytarmışdı.Ele ilk
defe ona el qaldırdığı gün Kamil
onun gözünden düşdü.İndi sevdiyi
üçün yox, başqa çaresi olmadığı
üçün görüşürdü onunla..
Günler keçdi.Kamil bir az
yumşalmışdı.Amma daha evvelki
kimi tez-tez görüşmürdüler.Bele
daha yaxşıydı.Tez-tez görüşüb
dalaşmaqdansa..
Telefonun zengi onu fikirden
ayırdı.Zeng eden refiqesi
idi.Kamille gizli görüşleri zamanı
ona hemişe “kömek” eden
reqfisei Lamiye.Sesi
heyecanlıydı.Sözlerine ara vere-
vere, çox yavaş sesle
danışırdı.Belke de
ağlayırdı.Görünür o da derdini
Aytenle bölüşmekçün zeng
edib.Telefonda çox danışmayıb
görüşmek qerarına geldiler...
Ardı var...
Tweetle 0
Evvelki 1 2 3
bu sevgi deyil.ehtirasdi.hec bir oglan sevdiyi qiza evlenmemiw toxunmaz.maraqli hekayedi.ardini gozluyurem.twkler.
maraqli hekayeye oxwuyur.ardini cox gecikdirmeyin))
Salam.zehmet olmasa iblisin vekili hekayesinin ardin yazarsiz
»Sizden Gelenler
»Oxu zalına keç