Lamiyenin başına gelenlerden
sonra onun ehvalını açmaq üçün
arada, vaxt tapan kimi zengleşib
görüşer, birlikde vaxt
keçirerdiler.Zaman her derdin
dermanıdır, heqiqeten
de.Lamiyenin bir az evvelki acıları
artıq geride qalmışdı.Növbeti
görüşlerin biri idi.Lamiye özünü
qeribe aparır, sözlü adama
oxşayırdı.Üzde danışıb gülse de
gözlerinde tereddüdle keder
qarışıq bir ifade vardı.Sanki heyatı
indi demek istediyi sözden, daha
doğrusu bacı qeder sevdiyi
refiqesinin o söze, Lamiyenin
qerarına göstereceyi reaksiyadan
asılı idi.Amma bilmirdi nece
desin.Ayten onu özü kimi tanıdığı
üçün söze özü başladı:
-He, bacı, eşidirem seni.
-Ne deyim axı?
-Demek istediyin
sözü.Üreyindekini.
-Sen hardan bilirsen ki, üreyimde
ne var?Üreyime girmisen?-güle-
güle dedi.
-Gözlerin danışır da, senden
xebersiz.He, tez danış görüm, ne
baş verir?Üreyimi partlatma.
-Menimle eyni ilde,- biz 8-ci
sinifde oxuyanda,-amma menden
sonra sinfimize bir oğlan geldi ha,
yadındadır?
-Elbette.Seymuru demirsen?Ne
olub ki?
-Sen deme o da bizim
universitetde oxuyurmuş.
-Nece?Bes sen bu neçe ilde
görmemişdin onu?
-Evvelden bizde
oxumayıb.Universitetimizin rayon
filialından bu il köçürmeyle
gelib.Başqa fakültede
oxuyur.Amma eyni
korpusdayıq.Demek olar her gün
görüşürük.
-Görüşürsüz?
-Yeni demek istedim ki, her gün
rastlaşırıq.Bir-birimizi görürük.
-Ondan danışanda gözlerin niye
bele gülür, qız?-Ayten güle-güle
soruşdu.
-Yadındadır son zeng günü?
Hemin gün mene qelbini
açdı.Mense ona “Yox” dedim.
-He, yadımdadır.Son zeng günü
hamı deyib-gülür, o ise qemgin
baxışlarla seni süzür, bir kenarda
tekce dayanıb bize baxırdı.Niye
qelbini qırdın ki onun?Heç olmasa
qeti fikrini hemin gün
demezdin.Bir defelik “Yox” deyib
qelbini qırmayaydın gerek.Senden
çıxmayan iş.Axı sen kimseni
incitmezdin.”Yox” cavabını ona
başqa zaman deye bilmezdin?
-Ehh, ne bilim ee.Fikirleşdim ki,
boş ümid vermekdense birdefelik
düzünü deyim.İmtahan qabağı
idi.Ümidlener, bütün gün boş

[1] 2 3 ... 7 >>