de daha
gözünde deyildi.Bu da onu
fikrdinden döndermedi.Onun
böyük sevgisi bele adi sonluqla
başa çatdı..
Daha onun öz arzusu, onu heyata
bağlayan bir isteyi
qalmamışdı.Qoy bundan sonrakı
taleyini valideynleri hell etsinler.-
İndi ble düşünürdü..
...Bütün baş verenler Ayteni çox
deyişdi.Bedbinleşmişdi.Daha qapalı
olmuşdu.Evden bayıra çıxmağa da
hevesi yox idi.Ne bacısı Dilaregile
geder, ne refiqesi Lamiye ile
gezmeye çıxardı.Anasına ev
işlerinde kömek eder, boş
vaxtındasa balaca Elçinle oynayıb
başını qatmağa çalışardı.
Belelikle bir il keçdi.Yavaş-yavaş
özüne gelmeye başlayırdı.Yaxşı
ki, Lamiye var idi.Birce o tesir
ede bilirdi ona.Lamiye ile axırıncı
söhbeti çox müteesir etmişdi
onu.Hemin söhbetden sonra
özüne söz verdi ki, yaşamaq,
xoşbext olmaqçün mübarize
aparacaq, direnecek, eynen
refiqesi kimi.Ayteni gezmeye
çıxara bilmeyen Lamiye hemin
gün özü gelmişdi Aytengile.Çox
sevincli, bir az da heyecanlı
görünürdü.Görünür yene mühüm
ve xoş bir xeberle gelib
yene.Söhbete hardan
başlayacağınısa bilmirdi-
gözlerinden görünürdü.Evvelce
Aytenden hal-ehval tutmaq
istedi.Axı çoxdandır
görüşmürdüler.Gelen kimi onun
halını soruşmadan ancaq özü
haqda danışmaq yaxşı çıxmazdı.
-Şükr, gözüme yaxşı deyirsen
bacı.Telefonda danışsaq, tez-tez
zeng zengleşsek de görüşmeyin,
üzbeüz danışmanın yeri
başqadır.Her defe zeng edende,
halını soruşanda “Yaxşıyam, bacı,
narahat olma” desen de sesinden
hiss olunurdu heç de yaxşı
deyilsen.Amma indi deyesen bir
deyişiklik var, üzün gülür daha..
-Eseblerimi müalice etdirdim bir
müddet.Psixoloqla da elaqe
saxlayıram hele de.Tapşırdı ki,
eve qapanıb qalmayım.Bu daha pis
tesir eder.Her şeyi unutmaq
isteyiremse mütleq insanlar
arasında olmalı, tez-tez gezintiler
etmeli, kiçik de olsa deyişiklikler
etmeliyem heyatımda.Ve bunu
özüm etmeliyem.”Özün-özünü
sağaltmağa çalış” tapşırdı
mene.Herden vaxt tapanda kitab
oxuyuram.Ele öz
dersliklerimi.Axırıncı iki ili yaxşı
oxuya bilmedim.Bir yandan

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 >>