qaqaşa
başımız qarışdı, bir yandan da
fikrim Kamilde, onunla
görüşlerimizde qaldı.Sevgiyle ders
bir yerde alınmır.Şagird hara,
sevmek hara?
-Aaa, ne yaxşı?Demek neyese
marağın yaranıb.Bu yaxşı
haldı.İnsanda maraq, istek olanda
onda ümid de yaranır.Ümid varsa
yaşamaq hevesi de artacaq.Amma
adi maraq üçün deyil, ali mektebe
qebul meqsedile oxu.Sen axı
sinfimizde hamımızdan yaxşı
oxuyardın.Senden pis oxuyanlar,
orta qiymetlerle mektebi
bitirenler bu gün telebeyken sen
niye ali tehsil almayasan ki?
-Ehh, üç il keçib.Bundan sonra
hazırlaşsam da inanmıram qebul
olam.
-Bele inamsız olma.Hazırlaşmana
bir il de bes eder.
-Atam da sen deyenleri
deyir.Hazırlıq kursuna yazılmamı
tekid edir.Bilmirem, tereddüd
edirem hele.Qorxuram bu defe de
qebul ola bilmeyem.Onun
ümidlerini qıram.Daha onu meyus
etmek istemirem.
-Nahaq yere qorxursan.Sen axı
hemişe cesaretli olmusan.Özüne
güven.”Bir işi başlamaq-onun
yarısını etmekdir”-bu sözü deyen
sen deyildin,Bele inamsız olma.En
azından bir cehd etmiş olarsan.
-Yaxşı, fikirleşerem.Sen indi
özünden danış.Ne var, ne yox?
Hiss edirem mene xeyir xeber
vermeye hazırlaşırsan.He, düz
tapdım?
-Hemişeki kimi düz tapdın.Seni
toyuma devet etmeye
geldim.Seymurla evlenmeye
qerar verdik.
-....-Ayten susdu, derhal cavab
vere bilmedi.Bilmedi bu xebere
sevinsin, ya kederlensin.Düzdür
bacı qeder sevdiyi refiqesinin bu
xoş gününe sevinmeye
bilmezdi.Amma onu
kederlendirense Lamiyenin
sonrakı taleyi haqda olan
narahatlığı idi.Seymur onun
keçmişini, “sehvini” bilirmi?Bilse
qebul edecekmi?Bunu özünden
soruşmağa çekindi.Qelbine
deymek istemedi.Lamiye onun bir
qeder fikre getdiyini, dediyi
xebere derhal reaksiya
vermediyini görüb refiqesinin
fikirlerini oxuyurmuş kimi davam
etdi:
-Seymurla evvel dost kimi
görüşürdük.Nece de olsa üç il bir
sinifde oxumuşuq.Bir ildir bir
yerdeyik.Onunla her günkü
görüşlerimiz, gün erzinde saysız
zenglerimiz meni ona bağladı,
mende sevgiye yeniden

<< 1 ... 4 5 [6] 7 >>