...Eldarla görüşdüyü ilk günleri
xatırladıqca gözlerinden yaş
damlaları süzülmeye başladı.Her
defe görüşden qayıdanda öz-
özüne deyirdi:-“Kaş heç Kamille
tanış olmayaydım.Onunla yaxınlıq
etmeyeydim.Özümü ancaq Eldara
saxlayaydım.O bir
Melekdir.Allahıma çox şükür onu
menim qarşıma çıxarıb.”Eldarı
aldatmağı vicdanına
sığışdırmırdı.O da Lamiye kimi
her şeyi açıb demek,
yüngülleşmek isteyirdi.Hem de
ona maraqlıydı-göresen o da
Seymur kimi Ayteni olduğu kimi
qebul edecekdimi?Sevgisini
bununla sübut ede
bilecekdimi?...Axı hardan bileydi
baş veren hadiseler ele süretle
inkişaf edecek, özü de istemeden
canından çox sevdiyi insanı
aldatmağa mecbur olacaq.Ayteni
de qınamaq olmazdı.Onun yerinde
kim olsa belke de bele
ederdi.Eldarla görüşdüyü ve
nişanlandığı müddetde-artıq iki il
keçmişdi-Lamiye aile qurmuş, ana
olmuşdu.Bir yaş yarımlıq qızı da
vardı.İki il evvelki Lamiyeden bir
eser qalmamışdı.Yanaqlarından
qan daman Lamiyenin üzü solmuş,
çox arıqlamışdı.İlk defe refiqesini
bu veziyyede gören Ayten çox
üzülmüşdü.Birden-bire ağlına
gelen qara fikirlerden özü de
qorxdu.Ele bilmişdi ki, Lamiyenin
“pis xesteliyi” var.Hemin görüşde
sebebini öyrenmeye fürseti
olmadı.Seymur da yanında idi.Bir
neçe gün sonra qızını parkda
gezdirmek üçün evden çıxanda
Lamiye Aytene zeng
etdi.Görüşdüler.Yalnız onda esl
sebebi öyrene bildi.Hemişeki kimi
söze bir az uzaqdan başladılar:
-Lamiye, ne qeşeng qızın
var.Allah saxlasın.Nece de sene
oxşayır.
-Çox sağ ol, canım.Senin üçün de
olsun.-Gülümsemeye çalışsa da
alınmadı, yene kederli idi.
-Bes bu qeşeng qıza bir qaqaş
getirmek haqda hele
fikirleşmirsiz?-Suallarıyla
refiqesinin fikrini dağıtmaq istedi.
-Eh..Kaş ki, heç bu da olmayaydı-
ah çekerek dedi.
-O ne sözdür, bacı?Senden heç
gözlemezdim.Allahın verdiyi paya
şükr etmek evezine bu ne sözdür
deyirsen?İllerle uşaq payı
gözleyenler, ana olmağa hesret
qalanlar var.Naşükür olma,-erkle
Lamiyeni danladı.
-Sen heç ne

[1] 2 3 ... 5 >>