beye bu çox ağır olsada onu tek buraxmırdı.Ele Samirde onun yanından ayrılmır,Ayten ise bunu anlayışla qarşılayırdı..Lakin bir sabah Sunayın elleri Samirin ellerinde qalaraq heyata vida etmişdi..Gözlerini açıb Samire baxaraq gülümsemiş ve bu gülümseme onun heyatının son gülümsemesi olaraq qalmışdı........................
Günel telefonu götürüb:
-Anar,hardasınız? Enibler teyyareden?
-He,yoldayıq artıq..Sen yaxşısan?
-Her şey yaxşıdır,sizin üçün narahat idim..
-Oğluma yaxşı bax,gelirik indi..-deyib telefonu söndürür..
Günel elini qarnına qoyub gülümsünür....
Az sonra Anar maşını evin önünde saxlayıb enir..Samir maşından enib Aytenin qapısını açaraq onun qucağında oturan kiçik qızını alıb üzünden öperek eve doğru addımlayır.Günel Aytenle görüşdükden sonra Samirin qucağındakı uşağı alıb:
-Ay bu nece şirin olub,Allah saxlasın..-deyib onun toppuş yanaqlarını öpür..
Ayten sağ elini Günelin başına qoyub:
-Senin üçün olsun inşallah..Az qalıb,xeyirlisi...
Ele bu zaman kiçik qızcığaz ağlamağa başlayır..Samir qızını Günelden alıb:
-Gel,qızım..Günel,Sunayım seni sevmedi..-deyib gülür.....
Yemek zamanı Günelin keskin sancısı olduğundan onlar yemeyi yarım qoyub tecili xestexanaya yola düşürler...Bir neçe saatdan sonra Günelin sap-sağlam bir oğlu dünyaya gelir....Onun adını ise,Anarın isteyi ile Elçin qoyurlar...Hansıki iller önce Anarın Güneli sevdiyine sübüt eden Elçin........
SON....
He men hele Anarida, Aytenide, Samiride, Gunelide gormuwem wekilde
Tewekkur Hekayeni yazanada, paylawanada.
Cox gozel hekaye idi.Amma cox heyif ki,sona catdi.Yazan elleriniz var olsun.
Tewekkurler ...
»Sizden Gelenler
»Oxu zalına keç