heyatında her şeyi
deyişdi.Atasına heddinden
artıq bağlı olan Günay üçünse
daha heyatın menası
qalmamışdı.Mektebden
soyumuş, derneyi, meşqleri
buraxmış, gelecekle bağlı
bütün arzuları ile
vidalaşmışdı.Eslinde Günay o
qeder de iradesiz
deyildi.Atasının ölümünü hele
qebul ede bilmeyen, bunun
şokundan çıxmayan qızcığazı
sakitleşdirmek evezine
qohumların, xüsusen de ata
terefden olan qohumlarının
onun üstüne çox gelmesi,
Günayı ere vermeye
çalışmaları onu depresiyadan
çıxmamış daha da özüne
qapalı etmişdi.Günay çox
gözel olduğu üçün hele
atasının sağlığında ona elçi
düşenler
az deyildi.Valieynleri:”Qızımız
uşaqdır hele.Ne yaşı var
ki.Hele oxuyacaq.Seçimini de
özü edecek.”-deyib elçileri
yola salardılar.Atasının
ölümündenn sonra da
gelmekde davam eden
elçilere anası daha evvelki
kimi qeti “Yox!” cavabı
vermirdi.”Fikirleşerik,
cavabımızı sonra deyerik”
deyib qızının bir az da
böyümesini, heç olmasa orta
mektebi bitirmesini
gözleyirdi.Onların getdikce
daha da pisleşen maddi
veziyyetini gören böyük
bibisi Selimenin tezyiqile
anası Gülnaz gelen elçilerden
birine “He” cavabı
verdi.Günayın fikrini bele
soruşmadan.Bir hefte içinde
hem elçilik, hem nişan
oldu.Eslinde onunçün indi heç
neyin ferqi yox idi.Gözünde
her şey öz menasını çoxdan
itirmişdi.Atasıyla beraber
heyatının marağı
da getmişdi.
Nişanlısı Ceyhun çox qısqanc,
her şeyden şübhelenen ve
kobud birisi idi.Günaydan altı
yaş böyük idi.Nişandan heç
bir hefte keçmemiş telebleri,
qadağaları başladı:-“Mektebe
daha getmeyeceksen”,
“Telefonla çox danışma” ve
s.Günayın mobil telefonu
onsuz da yox idi.Ev
telefonuna gelen zenglere de
o cavab vere bilmezdi.
Bir il evvelki arzularla dolu,
xoşbext geleceye çox inamla
baxan Günaydan indi bir eser
qalmamışdı.Hemişe her yerde
önde olan, ümidsize ümid
veren, nikbinliyi ile, feallığı
ile seçilen, müsteqil fikirli
Günayın taleyini indi başqaları
hell edirdi.Bibisi Selimenin
tekidi ile nişanlandığı Ceyhun
zahiren

<< 1 2 3 [4] 5 6 7 >>