xeste atam.Yeddi neferlik
aliede işleyen bir kes yox idi.
Qardaşımı qınamıram. İş yoxdur, o
neylesin?
-Seni başa düşürem, Raya.Özünü
üzme bu qeder. Qismetdi, ne
etmek olar?-dese de bu sözlerin
çox menasız olduğunu özü de
anlayırdı. Boş tesellilerden acığı
gelerdi hemişe. Amma indi söz
tapa bilmediyinden bilmirdi ne cür
teselli versin qıza.
-Dünen eve zeng etmişdim. Ev
telefonuna zeng etdimki, nömre
düşmesin. Axı bura geldiyimi
bilmirler. Evden çıxanda
Almaniyaya gedeceyimi
demişdim. Eh...Telefona uzun
çağırışdan sonra atam cavab verdi.
Yazıq atam. Atamın sesinin
hesretini çeksem de danışa
bilmedim.
-Niye?
-Danışsam ağlayacaqdım,
bilirem.O da nese baş verdiyini
hiss edecekdi. Elil olandan sonra
hissiyyatı daha da güclenib yazıq
atamın. Danışmadım. Elece sesine
qulaq asdım...Qerara geldim.
Qaçacam burdan!
-Qaçacaqsan? Axı nece? Senin
fikrin Solmaza getmesin. O
Ömerle birlikde olduğu üçün ona
yazığı gelib buraxdı. Amma sen
qaçmaq istesen sene yazığı
gelmeyecek kimsenin.
-Bir az pulum var. Kimin üçün
yığmışam bunları? Bu
Cehennemde neyime lazımdır axı
pullar? -Artıq qışqıra-qışqıra
danışmağa başlayırdı.
-Yaxşı, Raya sakit ol! Yavaş
danış.”Qaçmaq” sözünü de
işletme. Men senin terefindeyem.
Ne olursa olsun. Amma yaxşı
düşün yene de.
Raisa bura geldiyi heç bir il
deyildi. Amma bir xeyli pul
qazanmışdı. Bu pulların bir hissesi
bexşiş idise, bir hissesi de
oğurluq, daha doğrusu kişileri
soymaqla elde etdiyi pullar idi.
Elbette ki, hemin pullardan
Esyanın xeberi yox idi. Yoxsa en
azı yarısını elinden tutub alacaqdı.
Geceden memnun qalan kişiler,
yaşlı varlılar Esyaya verdikleri
pullardan elave olaraq qızlara
herden elave pul da vererdiler.
Ele de çox olmazdı. Raya ise şirin
dili, naz-qemzesi ile qızlardan
daha çox bexşiş almağı bacarırdı.
Kişileri bele soyurdular: Qızlardan
biri yataqda olanda digeri onunla
birlikde olan kişinin geyimini
qaranlıqda axtarıb tapar ve
cibindeki pulların bir hissesini
götürerdi.

<< 1 2 [3] 4 5 >>