Ömerin qorxuya düşmesi
sebebsiz deyildi. İndiyedek hele
onun tabeliyinde olan qızlardan
kimse qaçmağa cüret etmemişdi.
Bele bir ehtiyatsızlıq ona baha
başa gele bilerdi. Bu ilk defe
olduğu üçün cezasının ne olacağını
texmin bele ede bilmirdi...
Monikanı amansızcasına döymekle
bir növ hirsini ondan çıxırdı.
Soltan ağanın qefil gelişi onu
diksindirdi. ”Göresen Raisanın
qaçma xeberini ona bele tezlikle
kim çatdırdı?” Qezebden gözleri
az qala hedeqesinden çıxan, ağzı
köpüklene-köpüklene Monikanı
söyerek onu ölünceyedek
döymeye qerarlı olan, vehşi
heyvandan seçilmeyen Ömer indi
sakit quzuya dönmüşdü..
-Bu ne ses-küydür, Ömer?
Buranın qaydalarına nezaret
etmek evezine özün hay-küy
salmısan? Ne baş verir?
Soltan ağanın sesinde eseb, qezeb
hiss olunmurdu. Görünür Rayanın
qaçmasından ve Monikanın ona
kömek etmesinden hele xeber
tutmamışdı. Ömer Monikanın ala
bileceyi cezanın deyil, öz canının
ve vezifesinin hayında idi. Cezası
en yaxşı halda işden qovulması
olacaqdı. Bele bir gelirli işi niye
itirsin ki? Ne qeder ki, Soltan ağa
hele heç neden xeber tutmayıb
onun başını qatmaq, vaxt
qazanmaq pis olmazdı. Xeberi ona
birden deyil, yavaş-yavaş demeli
idi. Hem de qızların yanında yox...
Teklikde...
…İndi Soltan ağa kimi hamının
hörmet etdiyi, tabeliyinde
olanlarınsa çox qorxduğu 50-55
yaşlarında olan bu kişinin keçmişi
çoxuna melum deyildi. Bu
seviyyeye gelib çatmasınadek
uzun bir yol keçmişdi. Uşaqlığı ve
yeniyetmelik dövrü küçede keçen
bu adamın öz valideynleri haqda
bele doğru-dürüst bir melumatı
yox idi. Bildiyi, xatırladığı tekce
bunlardı: Atası bura işlemeye
gelen bir türk olub, anası ise yerli
ereblerden idi. Qısa müddet bir
yerde yaşadıqdan sonra atası öz
vetenine qayıdıb. Gederken
arvadını ve oğlunu da özü ile
aparmaq isteyib. Ancaq anası
razılaşmayıb. Az sonra ise anası
vefat edib. Balaca Soltana qonşular
bir neçe ay baxsalar da sonra her
kes öz işine başı qarışdığından
uşağa nezaret zeifleyib...

[1] 2 3 ... 9 >>