ağlamaqdan ve
zerbelerden şişib-qızarmış
Monikanın halına indi düşmen de
yanardı. Qızlar öz otaqlarına
çekilmişdi. İndi her kes öz
hayındaydı. Yene Esya geldi
kömeye. Monikaya üreyi çox
yandığı üçün deyil, ona cavabdeh
olduğu üçün..
-Niye bele eledin, Günay?
-…
-Bax, meni de pis veziyyetde
qoyursan. Sene göre meni de
nezaretde saxlayacaqlar, bunu
bilirsen? Bu addımı düşünmeden
nece ata bilerdin axı?
-Kim deyir ki, düşünmeden
atdım? Her şeyi evvelden
planlaşdırmışdım. Yaxşı bilirdim
ki, Raisa ele keçse o ölecek.
Keçmese men... Amma risq
etdim. Menim heyatımın onsuz da
bir menası yoxdur. Ne övlad kimi
bir işe yaradım, ne heyat yoldaşı
kimi...Ne de ana kimi...Amma
Raya çox gencdir. O öz heyatını
qura biler..
-Yaxşı, seni başa düşürem... Heç
olmasa bunu bizden biri üçün
edeydin de. Milleti, dini bizden
ayrı olan bir qadınçün ölmeye
hazır olmaq axmaqlıqdır..
-Eh, Esya..-teessüfle, acı-acı
gülümsedi... Sen hansı dinden,
milletden danışırsan? Senin,
menim,-bizim burda olmamız
milletimize yaraşır, ya dinimize?
Bele millet derdi çekenikse burda
ne işimiz var? Niye batırırıq
milletin adını? Burda hamımız
birik. Bedenimizi satırıq. Bu da
bizim biznesimizdir. Biznesdese
millet, din söhbeti yoxdur. Menim
burdakı adım Monikadır, senin
adınsa Roza... Müselman adıdırmı
bunlar?
-Yaxşı, yaxşı... Daha uzatma.
Filosofluğun tutdu yene... Senin
de xeyrine söz demek olmur ee.
Monika Rayanı yola salmaqla
missiyasını yerine yetirse de içi
rahat deyildi. Çox sıxılırdı. Daxilen
çox sınmışdı... Ömerin ağır
zerbeleri bedenini deyil, qelbini
de yaralamışdı. O zerbelerden
sifeti çirkin hala düşmüşdü...
Güzgüye baxıb ağlayırdı ele hey.
Amma onu yandıran güzgüde
gördüyü çirkin sifeti deyildi. O
güzgüye baxıb daxilindeki çirki,
çirkaba bulaşmış heyatını da seyr
edirdi. Güzgüye baxır, amma
heyatı bir film kimi gözü
qarşısından keçirdi... Heyatındakı
vacib insanlar... O insanlar
arasında bir neferin xeyalı ise heç
çekilmirdi gözü

<< 1 2 [3] 4 5 ... 9 >>