birinci mertebedeki
kabinetinedek yol boyu öz-özüne
deyine-deyine pillekenlerle aşağı
düşürdü. İçinde qorxu, heyecan
hissi bir-birine qarışsa da özünü
ele almağa, fikirlerinden güc
almağa çalışırdı.
-Keç içeri, Monika,-güle-güle onu
içeri devet etdi.-Ayaq üste
dayanma, eyleş.-Saralmış dişlerini
göstere-göstere Monikaya
yaltaqlanırdı. Ömerden
gözlemediyi bu qarşılanma onun
üreyini daha da bulandırdı. Qaş-
qabağı açılmırdı bayaqdan. Ömer
de kloun kimi öz-özüne güle-güle
nese deyirdi. Ona heç qulaq da
asmırdı. Ne deyeceyi de maraqlı
deyildi. Sadece nitqinin
qurtarmasını gözleyirdi ki, son
sözü de o deyib nöqteni qoysun
ve otaqdan derhal çıxsın... Onu
dinlemese de arada qulağına
deyen menasız şit komplimentleri
eşidirdi. Bir başqasının, adi
müşterinin dilinden eşitmiş olsaydı
belke etika xatirine azacıq
gülümseyerdi. Ömerin dilindese
bu “xoş sözler” ona tehqirden
başqa bir şey kimi gelmedi...
Onun bu “çıxışının” bitmeyeceyini
görüb özü dillenmeye mecbur
oldu:
-Meni niye çağırmısız? Buyurun.
Sizi eşidirem..
-Bu gün olanlara göre bağışla,
canım..Ellerim qırılaydı kaş seni
vurduğum yerde..
-….
-Heç ne demeyeceksen?
-Ne dememi isteyirsen?-O da
artıq Ömere “Sen” demeye
başladı.
-Her sehvin bir qarşılığı olur,
bilirsen.
-Bilirem. Sehv etdim ve qarşılığını
da aldım. Daha ne isteyirsen?
-Yox, men o sehvi demirem.
Sene qarşı sert oldum. Bunun
evezini de nece istesen ödeye
bilerem..
-Nece?-Onun ne istediyini yaxşı
bilse de özü qesden söze tutdu.
Ömeri şirniklendirib sonra qefil
ümidlerini puç etmek, bununla da
azacıq eylenmek istedi onunla.
-Bu gece de yanıma gel..
-Bes müşteriler?
-Esyaya demişem. Bu gün
azadsan. Hem de bu sir-sifetle
müşteri qarşısına çıxmaq
istemezsen yeqin ki..
-Demek bu geceni de birlikde
keçirek, he? Dünenki geceni
çoxmu beyendin?
-Çooooox. Monikanın dünenki
gece haqda suallarına cavab
verirken yeniden hemin anlara
qayıdır, hemin deqiqelerin tekrar
olması üçün saatların tez

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 ... 9 >>