atası qapını
döydü. Bir müddet yerinden
terpenmedi: "atamın açarı var,
qapını niye döysün? Yad adam da
her kimdise, bir azdan çıxıb
geder". Lakin qapı israrla
döyülende, elindeki dermanları
döşeyinin altında gizlederek
qapıya yaxınlaşıb gözcükden
baxdı, atası idi. Tez qapını açdı.
Atasının rengi solğun, eli sarıqlı
idi, işde möhkem ezilmişdi eli.
Onu benizi ağarmış, bele yazıq
görkemi onu ağlatdı, onsuz da
ağlamağa behane axtarırdı:
-Ata, qurban olum, ne oldu sene
bele?
Mahmud kişi zeif sesle dillendi:
-Ay melek qızım, xırdaca bir
sıyrıntıdı ağlama. Keçib geder.
Ceyhun getirdi meni.
İlahe arxaya boylandı:
-Bes özü hanı?
-İşe qayıtdı qızım, telesirdi.
"İşe telesmir. Sadece meni
görmek istemir"-düşündü İlahe.
Atasının qoluna girib, otağa
getirdi. Divanda yanaşı eyleşdiler.
İlahe eli ile sarığın üstünü
sığalladı:
-Çox ağrıyır?
-Ağrıyığrdı, elin deydi, keçdi ağrı-
gülümsündü-Yadındadı? Sen
balaca olanda yıxılıb ağlayanda,
ezilen yerinden öperdim. Sen de
o deqiqe ağlamağını keserdin. İndi
mene de qızımın eli deydi,
sağaldım.
O biri eli ile qızının üzüne düşen
saçlarını arxaya eledi:
-Ağlama, olmadı ki, bir balaca
sıyrıntı men boyda kişiye ne
edecek? Birinci defe deyil ki...
İlahe başını atasının sinesinde
gizletdi:
-Atacan, yadındadı?Keçen il mene
teklif etmişdin ki, rayona qayıdaq.
Evimizi sahmana salaq. Orada
hekimlere daha çox ehtiyac
olduğunu demişdin. Men razı
olmamışdım, şeherde qalmaq
istediyimi demişdim. Fikrimi
deyişmişem atacan, gel evimize
gedek. Men orda işleyecem. Seni
de qoymayacam, daha ağır işde
işleyesen. Mene söz vermişdin
buna. Hemişe deyirdin "Sen
hekim ol, men daha
işlemeyecem". Hem de, anamın
qebrini ele ziyaret etmek
isteyirem ki...
Mahmud kişi, qızının birden-bire
bele demesine teeccüblendi, onun
üçün çox gözlenilmez oldu onun
söyledikleri. Ancaq üreyince oldu,
sevincle qızının saçlarından öpdü.
İlahe atasının çayını-çöreyini
verib, uzanıb istirahet etmesi
üçün, divanda yerini

<< 1 2 [3] 4 5 >>