...Ömerin ona etdiklerini
xatırlayanda göz yaşlarını saxlaya
bilmedi.O acı günlerin xatiresi
bele dehşetli idi.Bu gün Ömer ve
onun kimiler onun evinde
qulluqçu olsa da bu onu teselli
etmir.Keçmiş acılarını
ovundurmur.O zaman Dilare ile
Raisa kimi o da qaça
bilerdi.Amma qaçmadı.Yalnız ona
göre yox ki, senedleri Esyada idi,
onun icazesi olmadan otelden heç
yere çıxa bilmezdi.Hara getseydi
onun nezareti altında idi.Bele de
olmalı idi.Burda en bahalı qiymete
geden ve çox istenen müşteri
Monika idi.Eger o da qaçmağa
çalışsaydı ve bu cehdi baş
tutmasaydı ona “Bacım” deyen
Esyanın heç düşünmeden öz eli ile
onu cezalandıracağını yaxşı
bilirdi.Burda qadınlar qadınlıqdan
çoxdan çıxmışdılar.Öz övladını
düşünmeyen, ailesini hemişelik
terk eden birisinden merhemet
gözlemek ağılsızlıq olardı.Onların
hamsının övladı da, anası da,
Allahı da pul idi.Gencliyini burda
keçirib bir az yaşlananlar bele
buranı terk etmek
istemirdi.Müşteri kimi artıq onlara
ehtiyac olmasa da “peşe”lerinden
el çekmek fikrinde
deyildiler.Halbuki indiyedek
qazandıqları ömür boyu onlara
yeterdi.Amma bu onlara bes
etmirdi.Yene qazanmaq,
qazanmaq isteyirdiler.Haram yolla
qazananların onsuz da hamsının
gözü ac olur.Elece de
bunların.İndi zemane
deyişmişdi.Könüllüler aldanaraq
gelenlerden daha çoxluq teşkil
edirdi. Bu da Esya kimilerin işine
çox yarayırdı.Ele Günay özü de
vaxtile bele gelmemişdimi?
Günayı qaçmaq fikrinden
dönderen esas sebeb burdan
qaçmağın çetinliyi ve Esyadan
çekinmesi deyildi.O qeder
ümidsiz, geleceye inamsız ve
özüne nifret hissi vardı ki,
içinde..Her defe qızlardan hansısa
qaçanda beynine gelen “Belke
men de qaçım bu
Cehennemden?” fikri az
keçmeden “Niye qaçım, kime
qaçım, kimdir axı yolumu
sebirsizlikle gözleyen?Hamı üçün
ölüyem artıq” düşüncesiyle evez
olunurdu.Bura geldiyi ilk
günlerden ferqli olaraq daha
cesaretli ve tedbirli olsa da
daxilen yene de zeif Günay idi..
O qaçmadı..Ezab-eziyyetlere
baxmayaraq Esyanın

[1] 2 3 ... 7 >>