keç,
Monika.Senin neyine lazımdır
Natanın şexsi heyatı?”-Öz-özüne
dedi.
-Kamran haqda nese öyrene
bildinmi?-Udquna-udquna
soruşdu.
-Elbette.Ele hem de buna göre
rayona gede bilmedim.
-Üreyimi üzme daha, tez de
görüm ne öyrendin?
-Kamranı tapmaq ele de çetin
olmadı.Qaynanangil hele de o
yataqxanada yaşayırlar.Uşağı da
ele yataqxanaya en yaxın
mektebe qoyublar.
-Yoxsa sen Kamranı gördün?-
heyecanı daha da artdı Günayın.
-Gördüm.Amma uzaqdan.Böyüyüb
maşaallah.Sarışın,
hündürboylu..Lap senin kimi..
-Bes onun Kamran olduğunu
neden bildin?
-Men mektebe gedende ders
zamanı idi.Qapıda dayanan yaşlı
qadına bir az “hörmet”
etdim.Kamranın melumatlarını
dedim.Bir azdan teneffüs olanda
bir kenarda dayanıb gözledim.O
da uşaqlardan birine tapşırdı
Kamranı çağırsın..Onda
gördüm.Deyir ki, ders elaçısıdır
Kamran.Altıncı sinifde
oxuyur.Şeref löhvesinde de şekli
vardı.
-....-Günay ağlayırdı.Hem
sevincden, hem oğlundan bu
qeder uzaq olduğu üçün
kederinden..
Natevan refiqesinin fikrini
dağıtmağa çalşdı:
-Hele Eldar haqda da öyrendim.
Eldar haqda öyrenmesini Monika
ona tapşırmamışdı.İndi onun adını
qefil eşidende teeccüblendi.Heç
ne soruşmadı.Sual dolu baxışlarla
Natevana baxdı.
-O alçaq da cezasına çatdı..
..Eldar Günayın evezinde
Sevdadan aldığı pulu o bura
gelenden sonra sağa-sola
xercleyib guya depresiyadan
çıxmağa çalışırdı.Günayını
unutmaq üçün avara dostları ile
her gün kafelerde keflenenedek
yeyib-içirdi.Günayı satmasına çox
peşman olmuşdu.Amma ne fayda?
Elinde olan pulları borcuna deyil,
boş-boş yerlere xercleyenden
sonra banklara olan ödemelerini
xatırladı..İndi iki yolu qalırdı.Ya o
da xarice getmeli, bir daha vetene
qayıtmamalı, ya da cezasını
mehbusluqla ödemeli idi..Eldar
tebii ki, her zamankı kimi asan
olanı seçdi.Eşyalarını toplayıb
xarice qaçmaq niyyetile hava
limanına gelmişdi ki, burda onu
polisler qarşıladı.İndi o
hebsdedir.Cavid kimi...
Nedense Eldarın başına gelenlere
o qeder de

<< 1 ... 4 5 [6] 7 >>