üzülmedi..Heç
sevinmedi de.Ne de qeder ezab
çekse de düşmenin bele pis
gününe sevinmez.Sadece heç bir
hiss keçirmedi....
-Günka, bayaq Kamran haqda
sene esas bir şeyi demedim.
-Neyi?
-Bilmirem nece
deyim..Qaynanangil Kamranı
resmen oğulluğa götürübler.Yeni
seni analıq hüququndan mehrum
edibler..
Sehere az qalır.Geceni oyaq qalan,
iyirmi sekkiz illik heyatını bir
neçe saatda yeniden yaşayan,
acılı-şirinli xatireleriyle baş-başa
qalan Günay mühüm bir qerar
vermeye hazırlaşırdı.. On altı
yaşından beri yüngül heyat terzi
keçiren, yaşamaq üçün mübarize
aparmayan, heqiqi zehmet ne
demek olduğunu bilmeyen, bir
sözle yanlış düşüncelerle heyatını
davam etdiren, bataqlıqda olan ve
ordan çıxmağa cehd etmeyen,
özüne hörmeti olmayan bir insan
üçün geri dönmek, her şeyi
sıfırdan başlamaq çox
çetindir.Vetene qayıtsa bele yene
her şey evvelki kimi
olacaqdı.Çalışmağa adet etmeyen
Günay yene de gözelliyine
güvenib rahat yaşamaq üçün
sığınacaq axtaracaq.İndiyedek
analıq hissi oyanmayan bu qadın
oğlunun bele heyat terzini pozub
ona acı çekdire bilerdi varlğı ile.
Ne qeder acı da olsa Günay
bunları özü-özüne etiraf
edirdi...Ve son qerarı bu oldu-O
vetene dönmeyecek...
Sonda ozune etiraf etdikleri ele gunayin nece biri oldugunu ela gosterdi.onu yalniz shevhet hissi maraqlandirir.ne ovlad,ne analiq hissleri onun ozunu qadin kimi hiss etmesine qalib gele bilmedi.esebleshdimaa
Eynile cox axmaqmiw,bagiwlayin ama bu hekaye sinirlerime toxundu
Twk canim
»Sizden Gelenler
»Oxu zalına keç