dillendi.
-narahat olmayin,oglunuz azaciq soyuqlayib. Qorxulu hec ne yoxdur.
Nermin skamyaya cokdu
-wukur sene, Rebbim picildadi. Bu xeber ona bes idi. Gulnazin da uzu guldu.
-gordunmu,qizim,demiwdim qorxulu hec ne yoxdu,deye elinden tutdu.
-Gulnaz xala,siz olmasaydiniz. . .
-suss,deye qadin fikrini bitirmeye qoymadi.
-insanliq olmeyib ki..Mehin de narahatdi,qoy zeng eleyim,sakitlewsin o da,deyerek ayaga qalxib kenara cekildi. Nermin de qalxdi. Uzagdan da olsa oglunu gormek isteyirdi. Geri dondu. Gorduyu menzereden ozunu itirdi. Yixilmamaqcun elini divara dayadi. Zaman da eyni haldaydi. Her ikisi ad vere bilmedikleri duygu yawayirdilar. Zamanin gozleri parlayirdi. Onu bele erken,asan tapmaga hec umudu yoxdu amma, Nermin qarwisindaydi. Cox duwmuw,cox deyiwmiwdi. O wuxlugu qalmamiwdi. Qeweng gozleri iwim iwim yanmirdi artiq. Aglamaqdan qizarmiw,wiwmiwdi.
-Nermin,dedise de davam eleye bilmedi. Ayaqlari yere mixlandi sanki. Ozunu gunahkar bildiyinden bawini sinesine endirdi. Nermin de susurdu. Daniwmaga sozu yox idi. Zamanin onun temizliyine wubhe etdiyi gunden qelbi qirilmiwdi ondan. Ureyi goynedi. Bu goruwu ne qeder arzulasa da,bu goruwden ne qeder bextiyar olsa da ureyinin derinliyinde bir qem vardi.
-Nermin. . .men seni cox axtardim, Zaman dile geldi.-Sensiz olmur, Nermin. Her wey menasizdi sensiz. . .seni aparmaga geldim,
-Menden wubhelenen biriyle eyni damin altinda yawaya bilmerem. . . Nerminin sesi esdi:sen meni tanimamiwsan, Zaman..Sen mene inanmadin.
Zaman haqli iradlar qarwisinda susur bir arqument getire bilmirdi.
- menden wubhelenmekle meni oldurdun,Zaman. . .bunu mene nece yarawdirdin axi? Dinlemeden,arawdirmadan meni collere atdin. Bes o korpenin gunahi neydi? O senin qanini dawiyir Zaman,senin oglundu,senin ciyerparandi..NERMIN ureyine yuklenmiw sozlerden azad olmaq isteyirdi.
-Menim heyatimda senden bawqasi olmadi,Zaman...Seni bu qeder severken. . .hicqirdi. Doze bilmirdi artiq. Zaman onu sonacan dinledi. Haqliydi.

<< 1 ... 45 46 [47] 48 49 ... 157 >>