-belke,bir weyler yeyesen,Zamanim,deye erinin bawina pervane tek dolanan Nermin kecib onunla uzbeuz oturdu.
-butun yemekleri ozum hazirlamiwam.
-iwtaham yoxdu, Nermin.Men. . .men cox pisem. Ozumu bagiwlaya bilmirem. Belke onu tek buraxmasaydim,indi bizimleydi...
-bele olmaz axi. Besdir ozunu ziyan etdin.Men de az uzulmurem,amma,ayagda qalmaga mecburuq. Bu gedeni qaytarmir,Zamanim.Senin hec bir gunahin yoxdu.Neylemeli. Kim isterdi bele olsun...Bari bir loxma ye,atan da sene baxib yesin. O da cox aci cekir. Allah qorusun,bawina bir iw geler.
Zaman Nermine haqq qazandirirdi. Atasi Ayxanin olumu ve arvadinin xeyanetinden sora lap qaraqabaq olmuwdu. Ozunu iwden azad eleyerek,evde otagina qapanirdi. Mahire ureyinden vurmuwdu onu,inamindan,sevgisinden sui istifade ederek bu aileni ucurumadek surumuwdu. Oglunun,gelininin sozlerine inanmamaginin pewmanliqini yawayirdi. Ayxani torpaga verdikleri gun ellerini Mahirenin bogazina sariyib her weyin aciqini cixmaq istese de Zaman mane olmuw,polise teslim etmiwdi.Nerminin telefonuna gelen mesajlarin Mahirenin gosteriwi ile Turalin yazmasini ve Onun erini oldurmek meqsediyle zeherlemesini oyrendikde qelbini nifret burumuwdu.Mahireni oz elleriyle memnuniyyetle oldurerdi Zaman olmasaydi.Hele butun bunlar azmiw kimi qardawinin emanetini qoruya bilmemesinin acisi ureyini qurd agaci icden yediyi kimi yeyir,gunden gune onu cokdururdu. Evvelki wuxlugu qalmamiwdi artiq. Gozlerinde keder dolawirdi. Yemek icmekden kesilmiwdi.
Zaman duwuncelerden ayrilib qalxdi.
-yaxwi,deye cixiwa dogru getdi. Nermin de onu teqib etdi. . .

Bu gun Gunel xestexanadan cixirdi. Ozunu cox yaxwi hiss edirdi. Anasiqili bagiwlaya bilmirdi,amma,onlarcun yaman darixmiwdi. Ne qeder incimiw olsa da caninin bir parcasiydilar axi. Kohne yaralarini Seymurla sagaldirdi artiq. Heyati qaydasina duwurdu zamanla. Carpayida oturub cantasindan cixardiqi daraqla saclarini tenbel tenbel darayirdi. Fikirliydi. Gedesi yeri yox idi. Anasigille getmemekde

<< 1 ... 61 62 [63] 64 65 ... 157 >>