Onu da dinle.deye Aqil Nazliya muraciet etdi. Nazli bawinin iwaresiyle razilawdi.
Aqil Cinareye yaxinlawib azaciq eyilerek qulagina:ne dese tesdiqle,bir azdan gelirem,deye picildadi.
Cinare razilawdi ve Aqil geden kimi Nazlinin elinden tutaraq yaxinliqdaki skamyaya teref apardi.
-otur,men de saclarini darayim.
Nazli sakitce eylewdi.
Cinare arxaya kecib titrek elini qaldiraraq daragi saclarina toxundurdu. . . .
Bir azdan xestexananin giriw qapisinda Zamanla Nermin gorundu. Cinara uzaqdan uzaga onlari tanidi ve Aqil hekimle birge onlara dogru geldiklerini gorcek Nazlinin qorxacagini duwundu. Nazlinin sacinda hormeni tamamlayib seliqe ile sol ciynine ataraq qizin onune kecdi.
-Cox qeweng oldun,Nazli...kovreldi..Ayxan yeniden vurulacaq sene.
Nazli gulumsundu. Amma onlara yaxinlawan yad adamlardan urkub qacaraq Aqile sigindi.
-Qorxma Nazli,yad insanlar deyiller. Toyumuza gelibler,deye Aqil qizi sakitlewdirmeye caliwdi. Gelerken yol boyu hekim onlarla daniwmiwdi deye Zamanla Nermin bunlari sukutla qarwilasalar da her ikisi yaman kovrelmiwdi.
Yalniz bundan sora Nazli sakitlewib gelenlere maraqla baxdi ve sevincini boluwmek istedi.
-bu gun bizim toyumuzdu.
Zaman ah cekdi. Onu bu xestexanaya ozu getirmiwdi.Her xerci oz uzerine goturmuwdu,her weyiyle maraqlanirdi,her gun yanina gelirdi,amma,hec vaxt bu qeder yaxindan gormemiwdi. Nazli cox duwmuwdu...
Nazli uzunu Aqile tutub
-saclarima bax,bu qiz elini Cinareye dogru uzatdi-hordu. Aqil
-cox qewenglewmisen,deyib qizi skamyada oturtdu.Zamanla Nermin de eylewdiler. Cinare ise doze bilmedi. Yavawca uzaqlawib honkurdu. . .
Gunel hele de olanlara inana bilmirdi. Xowbextlikden ucmaga qanadi yox idi. Yol boyu Seymura unvanladiqi suallarin hamisina doktor gulumsemekle cvblayirdi. Elinde tutduqu kitabcaya tez tez baxir,bunun yuxu olmadiqina inanmaq isteyirdi. Artiq onlar bir aile olmuwdular. Seymurun resmi heyat yoldawi idi artiq.Doktor ona zeng ederek hazirlawmasini,ve yarim saata gelib onu bir yere

<< 1 ... 66 67 [68] 69 70 ... 157 >>