defn etdik. Başınız sağ olsun. Evin açarları…”
Zerfi parça-parça etdi. Göz yaşları içinde boğulurdu. Mektub bu gün gelmişdi. Demeli bir hefte evvel…
Divarları yumruqladı. Başını qapının çerçivesine vurdu. Qanlar içinde qaranlıq künce çökdü.
- Ana, sen eclafsan. Heç vaxt düşünmedin meni. İndi bele, özünü düşünüb, meni qabaqladın. Ana, niye sevmedin meni he? Axı yaxşı övlad idim men. Bunlara layiq deyildim. Niye tek qoydun axı meni?!
Bir az da ağlayıb susdu. Başını divara söykeyib yatmışdı.

<< 1 2 [3]