Yusuf çiçek ekib sataraq dolanardı. Onun işi bütün ölkede beyenilerdi. Heç bir çiçek onun bağçasındakılar qeder gözel deyildi.

Padşah ölen bağbanın yerine Yusufu işe götürmüşdü. Yusuf sarayın bağçasını gözelleşdirmeye başlamışdı. Bir gün pencereden bağçanı izleyen padşahın qızını görür ve ona deli kimi aşiq olur. Gözlerini ondan çeke bilmir ve bir müddet onu izlemeye başlayır. Bir gün padşahın qızı onu görür, inci kimi gözleri ile ona baxaraq gülümseyir ve sonra içeri keçir.
Yusuf işi ile meşğul olurdu, amma ağlı hele padşahın qızında idi. Ele onu düşünür, onunla elaqedar xeyallar qururdu. Onunla evlendiyini ve iki uşağı olmasını arzulayırdı. Yusuf her gün bir terefden bağçada işleyir, bir terefden de şahzadenin pencereye gelmesini gözleyirdi, o geldiyi zaman da onu baxışları ile izleyirdi.

Günlerin bir günü padşahın qızı yanına nedimelerini de götürerek bağçada gezintiye çıxır. Bağçanın benzersiz gözelliyini görür ve nedimelerinden birini çağıraraq:

--Bu bağçanın bağbanını yanıma getir - deye emr edir. Nedime derhal gedib Yusufu tapır ve şahzadenin qarşısına getirir. Şahzade nedimelerine dönerek:
--Siz çıxın - deyir. Qulluqçular oradan ayrılırlar. Şahzade ve Yusuf baş-başa qalır. Şahzade Yusufa:
--Heç bu qeder gözel bağça görmemişdim - deyir.

Yusuf yarı utancaq şekilde:
--O sizin gözelliyinizin yanında heçdir, şahzadem - deyir. Padşahın qızı Yusufa dönerek :
--Senin adın nedir? - deye soruşur:
--Yusuf, şahzadem.
Şahzade:
--Yusuf, senden bir şey isteye bileremmi? - deye soruşur.
Yusuf:

--Elbette, şahzadem - deye cavab verir.
Şahzade:
-- Benzeri yalnız ay şahzadesinde olan mavi gülü menim üçün tapmağını isteyirem - deyir. Yusuf mavi gülün dünyada yetişmediyini bilse de aşiq üreyiyle şahzadeye"Yox" deye bilmir. Şahzade de ''Mavi gülü elime alacağım günü sebirsizlikle gözleyirem'' deyerek ordan ayrılır.

Şahzade getdikden sonra Yusuf düşünmeye başlayır. "Men nece, haradan taparam mavi gülü" deyir.

En son ellerini açaraq Tanrıya bele dua

[1] 2 3 >>