Cavan bir oğlanın ad gününe çox az
qalmışdı. O, atasının yanına gelib dedi:
"Ata
bilirsen de, bir neçe gün sonra 20
yaşım
tamam olacaq, bu il maşınımı alarsan yeqin
ki".
Atası: "Oğlum, bağışla, amma deyesen
bu il
de ala bilmeyecem, maddi
durumumuz buna imkan vermir, İnşAllah gelen defe".
Oğlan: "Ehhh, bu nedi e. 18 yaşımdan bu
yana her il söz verirsen, amma almırsan,
ele
bil uşaq başı aldadırsan. Yeni menim bir
maşın qeder deyerim yoxdu, nç-nç-nç, bele
atadansa..."
O, sözünün dalını demeden qapını çırpıb
evden çıxdı. Atsası: Oğlum, dayan, hara?
-
deye dalısıyca qışqırsada oğlan artıq getmişdi.
Fikirli-fikirli yolu keçen oğlanı maşın
vurur ve
sürücü onu derhal xestexanaya çatdırır.
Oğlanın atasına xeber verirler. Hekim
tez bir zaman erzinde oğlana uyğun bir ürek
tapılmazsa, oğlanın öleceyini söyleyir.
Atası
dehşete gelir. Bu nece ola biler,
gözünün
ağı-qarası birce oğlunu itire bilmez, yox, o
buna döze bilmez, nese bir şey
etmelidir.
1 hefte sonra oğlanı yaxın
qohumlarından
biri xestexanadan çıxarır. Oğlan eve gelince
bütün qohum-eqrabasın ın burada
olduğunu, hamının ağladığını görür.
Oğlan: "Yaxşı besdirin, görürsüz ki,
salamatam, niye ağlayırsız axı. Atam
hanı bes? Heç gör bir defe de olsun yanıma
geldimi? Caamat mene ürek verir, bu
ise
doğma oğlunun yanına gelmeye bele
erinir.
Yeqin maddi durumunun ağırlığına göredir,
avtobusa vereceyi 20 qepik de yoxdu?
Bu vaxt nenesi oğlana yaxınlaşır ve
ona
mektub uzadır: "Al, oxu, atandandı".
"Eziz oğlum, sene ad gününde maşın ala
bilmeyeceyime göre meni bağışla.
Demişdin
ki, senin üçün deyerim yoxdu? Yox, var
deyerin, hem de sene üreyimi
verecek qeder çox. Canım oğlum, özüne ve üreyime
yaxşı
bax. Elvida! Cennetde görüşerik !"