qalstuk. Sachlari seliqeli wekilde arxaya dogru duzumlendirilib. Sanki Georgio Armani defilesinden bu deqiqe gelib. Gozlerinin mavisi goye chalirdi, wubheli qigilcimlarla parildayirdi. Aysel artiq o gozlerde batirdi. Bir-birinin gozlerine baxaraq ne deyeceklerini bilmirdiler, sanki ilk defe idi goruwurduler. Etrafdaki her wey ehemiyyetini itirmiwdi. Bu belke de sonsuzadek bele davam ede bilerdi, amma Orxanin elindeki mexmer qutu guclu sesle yere chirpildi. Onu qaldirmaq uchun her ikisi eyni vaxtda eyildiler ve alin toqquwmasindan son anda qurtuldular. Ve bu anda Orxan onun korsetindeki derin yarigi gordu.
Or: Bu boyda Moskvada bundan abirli paltar tapa bilmedin? – duwunmeden qezeble dedi ve hemin an da dediklerinden pewman oldu. Aysel sadece “ah” deye bildi, gozleri yawla doldu. Orxana arxasini chevirib, garderobun en uzaq kuncune qisildi. Yumrugunu sixaraq ozunu ele almaga chaliwirdi.
Or: Lenet weytana! – ozunu en son sozlerle soyerek davam etdi.
Or: Bagiwla. – Aysel susurdu, Orxan cesaretlenerek ona yaxinlawdi.
Or: Men… - gunahkar oldugunu bilirdi amma gunahini nece yuyacagini bilmirdi.
Or: Men ele demek istemirdim, men… Xahiw edirem, bagiwla meni. – bu anda sizilti sesi ewitdi. Aralarindaki son addima son qoyaraq Ayselin chiyinlerinden tutub ozune teref chevirdi. Aysel aglayirdi, goz yawlari yanaqlarinda nemli izler qoymuwdu. Orxanin sanki ureyini ezirdiler, onu aglatmiwdi.
Or: Aysel, xahiw edirem, soy, qiwqir, mene kobud, axmaq de. – onu ozune dogru sixaraq xiriltili sesle daniwirdi. Aysel ise muqavimet gostermirdi, hech ona baxmirdi da, baxiwlarini Orxanin ayaqqabilarina dikmiwdi, butun gucunu goz yawlarini dayandirmaga serf edirdi. Wehadet barmagi ile Orxan onun chenesini qaldirdi.
Or: Men uzr isteyirem, ozumu esl alchaq kimi apardim, bu bagiwlanilmazdir. – bir az dayanib davam etdi.
Or: Bu gun ele gozlesen ki, inanilmaz gozelsen, bax bu sozleri sene demek isteyirdim. Tanidigim en gozel qadin sensen. – Allah wahiddir ki, Orxan yalan demirdi.

<< 1 ... 106 107 [108] 109 110 ... 174 >>