Teeccubden Ayselin agzi achiq qaldi.
Or: Sadece bir anliq tesevvur etdim ki, awagidakilar sene nece baxacaqlar, seni baxiwlari ile yeyecekler… - indi ise Ayselin gozlerinde heyrat ifadesi var idi, eri novbeti defe onu woka salmiwdi.
Or: Seni burdan aparmaq istedim, yad gozlerden gizletmek istedim… Aysel. – derinden nefes aldi, sanki cesaretini toplayirdi.
Or: Men qisqaniram, seni deli kimi qisqaniram ve bununla ne edeceyimi bilmirem. – pichildadi ve bu sozlerle bawini ona dogru yaxinlawdirdi. Aysel onun nefesini dodaqlarinda hiss edirdi ve o da onun goruwune telesdi… novbeti anda onlarin dodaqlari birlewdi. Aysel butun ehtirasi ile onun opuwune qarwiliq verirdi. Orxan ise Ayseli ozune sixaraq, sanki onun tamamini ozune goturmeye chaliwirdi. Aysel onun qollarinda titreyirdi, sanki bedeninden cereyan kechirdi, ozu de bilmeden butun bedeni ile Orxana sarilirdi. Elleri Orxanin boynuna dolanmiw, barmaqlari sachlarinda iliwmiwdi. Onun utancaq, bacariqsiz hereketleri Orxanin ehtirasini daha da artirirdi, Ayselin pakligi vehwi, doyumsuz bir istek yaratmiwdi. Bu anda her wey yoxa chixmiwdi: awagida onlari gozleyen qonaqlar, Elxan, Sati, Vadik. Onlar yalniz olduqlari bawqa qalaktikada idiler. Yalniz ikisi movcud idi, yalniz birlewmiw dodaqlari, sarilmiw bedenleri movcud idi. Bu Orxan uchun az idi, chox az idi. Amma o ozunu saxladi. Inanilmaz quvve serf etdi ki, Ayseli divara yapiwdirib dodaqlari ile onun dodaqlarindan korsetinin derin yarigina qeder iz salmasin. Onun dadina baxmaq uchun olume bele razi olardi.
Or: Aman Allah. – dodaqlarindan qoparaq pichildadi.
Or: Ele wirinsen ki… - ehtirasdan xiriltili olmuw sesi ile qulagina pichildadi, bawini Ayselin sachlarina gomdu. Eger yeddi demir darvaza arxasinda gizletdiyi ehtirasi azad etseydi Ayseli qorxuda bilerdi. Yox, bele etmek olmaz…heleki. Orxanin gozleri onunde sehne canlandi: Aysel daginiq sachlari ile onun yataginda… Koksunu oturub Ayseli sinesine dogru sixdi. Onun belini sigallayaraq sanki ikisini de

<< 1 ... 107 108 [109] 110 111 ... 174 >>