sakitlewdirmeye chaliwirdi. Ayselin gozleri hele de yumulu idi, amma teneffusu normal ritmine qayidirdi, yanaqlari Orxanin gozlediyi kimi al-qirmizi idi. Orxan gulumsundu.
Or: Aysel. – Aysel ondan bir az aralanib utancaq baxiwlarla onun gozlerine baxdi.
Or: Chox sagol. – pichildayib onun alnindan opdu.
Ay: Neye gore? – teeccublendi.
Or: Meni bagiwladigina gore. – Orxan gulumsundu.
Or: Ilk opuwune gore. – Aysel utancaq gulumseme ile ona baxdi ve birden xatirladi.
Ay: Orxan, bizi gozleyirler! – Orxan Ayselin ewitmeyeceyine umid ederek edebsiz soz iwletdi.
Or: He, artiq awagi getmeliyik. – deyib qollarini achdi ve Ayselin ayaq ustde durdugundan emin olduqdan sonra ondan aralandi.
Ay: Sen makiyajini duzeltmelisen. – Aysel bawi ile raziliq bildirdi. “O bunu xatirlayir, men ise tamam unutmuwam”. Aysel kresloda eylewib ozunu qaydaya salmaga bawladi. Iwini bitirib qalxmaq isteyirdi ki, Orxan onu chiyinlerinden tutaraq dayandirdi. Etrafina baxib mexmer qutunu axtardi ve nehayet onu yerden qaldirib Aysele uzatdi. Aysel qutunu achdi ve heyret butun uzune yayildi - boyuk zumrud qawlarla ve brilliant tozlari ile bezedilmiw boyunbagi. Aysel nese demek isteyirdi ki, Orxan guzguden onun baxiwlarini oxuyub bawini yelledi.
Or: Men isteyirem ki, sen onu taxasan. – ve gozlemeden boyunbagini goturub arvadinin boynuna serdi. Aysel susmuwdu.
Or: Indi gede bilerik.
***
El-ele tutuwub, barmaqlarini da bir-birine kechirib, zala duwurduler. 200-den chox qonaq onlari gozleyirdi. Butun baxiwlar onlara dogru gelen gozel cutluye yonelmiwdi. Orxan – guc ve kiwilik tecessumu, Aysel ise – gozellik ve zeriflik remzi. Elxan kichik yigincaq deyende Aysel duwunmuwdu ki, 50-den artiq adam olmaz. Amma burda… Aysel narahat oldu:
Ay: Orxan… - dodaqlarini aralamadan pichildadi.
Or: Ne?
Ay: Niye mene bele baxirlar?
Or: Onlari maraq buruyub.
Ay: Neyin maragi? – teeccublendi.
Or: Onlar menim arvadimi gormek isteyirler.
Ay: Aydindir. – bir az duwundu ve… “Arvadi – menem!”
Ay: Meni gormek

<< 1 ... 108 109 [110] 111 112 ... 174 >>