isteyirler?
Or: Narahat olma, men yanindayam. – Son pillekenleri de birlikde qet etdiler ve Elxan – qururlu, razi ve xowbext – onlara yaxinlawdi.
El: Bu da yigincagimizin gunahkarlari! – Elxan Ayselin diger elinden tutub onu qonaqlarina teqdim etdi.
El: Ezizlerim, gelinim Ayseli size teqdim etmek chox xowdur. – bir anliq butun pichapichlar ve sesler kesildi. Aysel demek olar ki, qiymetlendirici baxiwlari oz uzerinde hiss edirdi. Orxan onun elini daha da sixdi, Aysel ona baxdi, Orxan gulumsunurdu, Aysel cesaretlenib zala goz gezdirdi. Bir neche saat erzinde Ayseli muxtelif insanlarla taniw edirdiler. Onlarin her biri onun gozelliyine heyran olur, eyni terz komplimentler yagdirir ve eyni suali soruwurdular: nece oldu ki, Orxani kendirleye bildin? Amma en chox qadin qonaqlarin reaksiyasi onu teeccublendirdi. Onlar dodaqlari ile gulumseyirdiler, amma gozleri nifret sachirdi. Orxan Ayseli bir an bele tek qoymurdu, Sati ile Vadik de hemiwe yaxinliqda idiler, amma buna baxmayaraq bir ani gozden qachirdilar. Elxanin iw ortaqlarindan birinin arvadinin chenesinden yaxasini qurtarib Aysel Satini baxiwlari ile axtardi. Amma bu anda onun goruwune 2 qiz gelirdi. Onlardan birini Aysel tanidi – Irina. Onun qehveyi sachlari dolawiq sach duzumu ile yigilmiwdi, eynindeki qara paltar ideal beden quruluwunu one chixarirdi, amma gozleri…nifretle dolu idi. Bir vaxtlar Orxan ile ewq macerasi yawamiwdi. Bu maceranin omru chox qisa olsa da, sonlugu uzun ve ses-kuylu qalmaqalla bitmiwdi. Hami uchun bitmiwdi – yalniz Irinadan bawqa. O Aysele yaxinlawib utanmadan onu bawdan ayaga kimi suzdu. Bu gun Aysel emin idi ki, ondan hech de geri qalmir, belke de daha yaxwi idi. Ve Orxanin her eylencesi terefinden alchaldilmaq fikrinde deyildi.
Ir: Demeli, meni sene deyiwib? – yeterince yuksek sesle dedi. Yaxinliqdaki qonaqlar achiq maraq ile bu sehneye tamawa edirdiler.
Ay: Siz kimsiz? – Aysel onu tanidigini bildirmemeyi qerarlawdirdi.
Ir: Erivin kohne taniwi. – sonuncu sozu xususi vurgu ile

<< 1 ... 109 110 [111] 112 113 ... 174 >>