bilse, yaxwi hech ne gozleme... Bu defe anama qulaq asmadim... Orxan heftede bir neche defe zeng vururdu, biz de chox yaxwi daniwirdiq. O, dunyanin o biri bucagindan zeng vururdu, mene oldugu weheri tesvir edirdi. Mene Londondan balaca suvenir gondermiwdi. Sadece bir defe demiwdim ki, London arzularimin weheridir. - Derslerin qurtarsin, bir yerde gederik, men seni devet edirem. - Bow-bow daniwma, bu devetden sonra gerek meni alasan. - He duzdu, nece oldu ki unutdum, terbiyeli qizlar yad admalarla xarici olkeye getmirler. - Duzdu. Adeten bizim xow sohbetlerimiz texmini olaraq bele sonlanirdi: o, nese axmaq bir wey deyirdi, men ona “agilsiz” deyirdim, o deyirdi ki, sonra (menim ehvalimin yuksek oldugu daha munasib vaxtda) zeng vuracaq, men ise onu cehenneme gonderirdim. Belece gunler kechirdi... sonra payiz, qiw, yaz... Orxanla telefon sohbetleri heyatimin ayrilmaz bir hissesine chevrilmiwdi. Amma men bunu anlamirdim, heleki... Artiq yay gelmiwidi, men I kursu bitirirdim. Her wey oz yolunda gedirdi, ta ki o zeng vurmayana qeder. Bir hefte ondan hech bir zeng gelmedi, bax onda men anladim ki, ona chox baglanmiwam. Men onun uchun, zarafatlari uchun chox darixirdim. Chox isteyirdim ki, sesini ewidim, amma ona zeng vurmaga cesaretim chatmirdi. Telefonuma gelen her zenge yerimden dik qalxirdim. Amma hech ne... o zeng vurmurdu. Bir hefte de kechdi. Orxandan ses-semir chixmirdi. Ad gunum yetiwmiwdi, ancaq bu meni hech maraqlandirmirdi. Ve nehayet men ureklenib onun nomresini yigdim. Hemin saniye cavab verdi. - Duwunurdum ki, hech vaxt qerara gelmeyeceksen. – Hemiweki “salam”in evezine bele dedi. Sesini ewiden kimi ureyim suretle doyunmeye bawladi. - Ne qerari?, - teeccublendim. - Ilk addimi atmaq. Axi sen qururlu qizsan. Ancaq deyim ki, qurur xowbextlik getirmir, bu gediwle evde qalassan. - Birden-bire geleceyim seni niye narahat etmeye bawladi axi? 18 yawim var, hele tezdi. - 19, yoxsa sehv bilirem? Ozuvu 19 yawli qiz kimi apar onda. - Bes mene nece apariram ki? - Qarimiw

<< 1 ... 11 12 [13] 14 15 ... 174 >>