Or ve Ay: Bakida. – ikisi eyni anda dediler ve gece boyunca ilk defe goz-goze geldiler.
Sa: Dogurdan? – inamsiz wekilde soruwdu.
Sa: Ele bilirdim hardasa Nyu-Yorkda...
Or: Men onu mawinimla vurmuwdum. – Sati uzunu buzuwdurdu. Orxanin cavabi onu qane etmemiwdi, ona gore de Aysele baxdi.
Ay: O meni mawiniyla vurmuwdu. Heqiqeten. – Vadik de onlarin sozunu tesdiqledi.
Sa: Sen hardan bilirsen? – Vadikden soruwdu.
Va: O mene yalan demez. Ele hemin gun mene dedi ki, hansisa qiz mawininin altina atilib.
Ay: Aha. – Aysel etiraz etdi.
Ay: Elbette atilmiwam! Belke, ele o ozu meni bilerekden vurmuwdu, belke uzun muddet meni qaralamiwdi? – Orxan gulumsundu, buzlar yavaw-yavaw eriyirdi.
***
Hezin musiqi seslendi ve Vadik Satini reqse devet etdi. Orxan hech bir soz demeden elini Aysele uzatdi, o ise bir az dayandi, sonra ise oz elini onun elinin ichine astaca qoydu. Orxan onu zalin merkezine apardi, bir anda butun baxiwlar onlarin ustunde toplawdi. Orxan arvadinin belini ince toxunuwla qucaqlamiwdi, Aysel ise yalniz barmaqlarinin ucu ile ona toxunurdu. Vadik ile Sati de yaxinliqda reqs edirdiler ve mehriban sohbete bawlamiwdilar. Bir anda Orxanin onlara paxilligi tutdu, qollarindaki qiza baxdi. Baxiwlari yere dikilmiwdi ve o, yorgun ve halsiz gorunurdu. “Elbette, axi sen seherden onu ele salirsan!” – Orxanin vicdaninin sesi dillendi.
Or: Aysel. – Orxan pichildadi, Aysel ise hech bir cavab vermedi. Orxan ehtiyatla onun diger elini de oz chiyinine qoydu, Ayseli ozune daha da yaxinlawdirdi ve qulagina pichildadi.
Or: Men istemirdim... – onun isti nefesi Ayselin yanagini yandirdi, Aysel gozlerini ona dogru qaldirdi.
Or: Bu opuwe aid deyil. – gulumseyerek deqiqlewdirdi.
Or: Onu elbette ki, isteyirdim. – Ayselin dodaqlari artiq gulumsemeye hazir idi, amma ozunu saxlayirdi.
Or: Seni incitmek istemirdim. – Orxan eli ile onun sachlarina sigal chekdi, arvadini sinesine yasladi. Ve birden o sanki dondu, Aysel bunu ani olaraq hiss etdi, Orxan sanki dawa chevrildi. Aysel

<< 1 ... 120 121 [122] 123 124 ... 174 >>