qiz kimi, - meni esebilewdirirdi, - he, bu arada, ad gunun mubarek. - Sen hardan... – demek isteyirdim ki, siqnal sesini ewitdim. Telefonla sohbete bawim ele qariwmiwdi ki, az qalsin “yene” mawin altina duwecekdim. - Ay zibil, - oz-ozume deyinirdim ki, Mersedesin surucusunu qarwimda gordum... Yene? - Bilirsen balaca, artiq duwunmeye bawlayiram ki, menim mawinimin altina duwmek sende adet halina chevrilib, - menim uchun mawinin qapisini achdi. - Belke menim ustume mawin surmek senin adetine chevrilib? - Belke de. Otur, gedek bir wey yeyek, sonra seni eve aparacam. - Elbette, bu deqiqe. - Ewwi otur. Namusuna leke gelmeyeceyine and ichirem!, - achiq-awkar meni ele salirdi. - Cehennem ol. - Bu inad hardandi axi sende – bu sozlerden sonra ise meni teeccublendirdi, mawina minib onu munasib yerde saxladi ve mene teref geldi – Indi razi qaldin? Senin inadin menim acligimi daha da artirdi. - Her wey bele sade deyil. – onun etdiyi bu herekete gore men ozumu gunahkar hiss etmeye bawladim. - Indi ise mentalitetden, adet-enenelerden geniw muhazire oxuyacaqsan. - Bura Amerika deyil, Bakidi. Men bu weherde yawayiram, bu weherde ise terbiyeli qizlar ozlerine qohum olmayan cavan oglanlarin mawinina oturmurlar. - Balaca, senin fikirlerin artiq kohnelib. - Sen hardan bilirsen? Sen ki burda yawamirsan. - Sadece weherde bir az gezmiwem ve... - Weherin merkezi butun olke demek deyil. - Yaxwi gorek... – bu movzu uzre dayanmadan mubahise ede bilerdik, piyada gezmeye bawladiq. - Bes mawinin? – teecublendim. - Sonra goturecem. Universitetimin yaxinligindaki kichik bir kafeye geldik. Men burani hemiwe sevmiwem. Burda hemiwe sakitchilikdi, adam da az olur. Amma indi bu mekan hech de mene cazibedar gorunmurdu. Orxan etrafa goz gezdirdi ve bu baxiw sevimli mekanimin xeyrine olmadi. - Tez-tez burda yeyirsen? - Heftede 1-2 defe. Nediki? - Hech vaxt zeherlenmemisen? - Bagiwla... ancaq elit restoranlar menim budeceme uygun gelmir. Men telebeyem, valideylerimin hesabina yawayiram. Atam ise adi

<< 1 ... 12 13 [14] 15 16 ... 174 >>