yerde - ayaqlari arasinda hiss etdiyi an uchub-getdi. Butun otaq onun iniltisi ile doldu, Orxan yene opuwleri ile onu susdurmaga chaliwdi. Artiq geri chekilmeyi duwunurdu, bu gediwle seher Elxanla Alyani qulaqlari qapiya bitiwmiw tapacaqlar, amma sonra fikrini deyiwidi. “Lap olsun…” Orxanin elleri santim-santim onun gece koyneyini qaldirirdi, krujevali ipek alt paltarini gorduyu an sanki ureyi dayandi, bedenini esmece tutdu. Gozleri onune onun hamar qarni, Ayselin elleri ile ortmeye chaliwdigi dipdiri, dolgun sinesi serildi. Orxan qizcigazin ellerini bawi ustunde saxlayib dodaqlari ile sinesine toxundu. Cavab olaraq Aysel inildedi. Bacariqli elleri yungul hereketlerle Ayseli garderobun son parchasindan da azad etdi. Orxan bir az aralanaraq onu seyr etmeye bawladi. Ayselin opulmekden wiwmiw dodaqlari onu ozune cezb edirdi, ehtirasla dumanlanmiw gozleri ona zillenmiwdi. Aysel butunlukle ona mexsus idi, yalniz ona. Elini kemerine atdi, adeten bu chox vaxt teleb etmirdi, amma Orxan isteyirdi ki, Aysel gorsun ve aliwsin. Yavaw hereketlerle kemerini achib walvara kechdi. Bir deqiqe sonra Orxan tamamile chilpaq wekilde onun bedenine yapiwdi. Oz teeccubune ragmen Ayselin gozlerinde qorxu yox, istek, heyranliq gordu… Yungul hereketlerle onun ayaqlarini aralayib yerini rahatladi. Bedeninin sert hissesi ile ona toxunduqca Aysel titredi.
Or: Aysel. – opuwlerin arasinda pichilti ile dedi.
Or: Seni incidecek.
Ay: Tesevvur edirsen, men bunu bilirem. – Aysel pichildadi ve Orxan sinesini eli ile ortdukde dirnaqlarini onun chiyinlerine kechirtdi.
Or: Aman Allah, hetta bele anda da susa bilmirsen. – dedi ve artiq nechenci defe onun ehtirasinin, cesaretinin gucune heyran oldu. Indi onun qarwisindaki mawinla vurdugu qizcigaz deyildi. Onun qarwisinda ehtirasli, cazibedar qadin idi. O qadin onun qollari arasinda chirpinir, opuwlerine ve toxunuwlarina qarwiliq verirdi. O qadin ozunu tamamile ona verirdi, hech ne saxlamadan. Orxan onun ayaqlarini beline doladi, belece bir-birilerine

<< 1 ... 129 130 [131] 132 133 ... 174 >>