merkezinde menim adima menzil almiwdi ve bu menzil bowanma halinda umumi emlak kimi nezere alinmayacaqdi. Beynimde bir anliq xatireler canlandi: Orxanla men Temza chayinin sahilinde dayanmiwiq, Orxan menim Londona olan heyranligima gulur ve sual verir: “Butun bunlar bittikden sonra ne edeceksen?”. Sual ustunde chox fikirlewmeden cavabimi deyirem: “Londonda meskunlawacam, saat 5de chay ichecem ve her heftesonu futbola gedecem.” Novbeti senede baxdim – bank hesabinin achilmasi ile bagli sened. Daha biri – bawqa bir menzilin orderi, bu defe menim dogma weherimde. Herfler gozumun qabaginda uzurduler, bawim guclu firlanirdi. Daha bunlari oxuya bilmirdim, seliqe ile senedleri duzeldib, gozleme otagindan chixdim. Taksi dayanacagina nece chatdigimi ve eve nece geldiyimi xatirlamiram. Gozlerim onunde her wey uchurdu, ichimde ise bir bowluq yaranmiwdi ve her kechen deqiqe ile daha da boyuyerek ichimdeki canli olan her weyi sanki udurdu. Ele bil nese sinmiwdi, sanki men ozum sinmiwdim. Taksini nece saxlatdigimi, unvani nece dediyimi xatirlamiram. Pillekenlerle nece qalxdigimi, otagima nece geldiyimi xatirlamiram. Sadece orda oldugumu xatirlayiram. Otaga girdim ve etrafima baxdim. Her yerde o var idi: onun ewyalari divanin ustunde idi, dunen eynindeki cins walvari, ozum eyninden yirtib attigim koyneyi hele de yerde idi. Orxan bizim otagimiza kiminse girmeyine qadaga qoymuwdu ve hech kim onun sozunden chixmaga cesaret etmezdi. Vanna otagina girib duw qebul etmek istedim, umid edirdim ki, soyuq su meni heyata qaytarar, amma… Boyuk guzgunun onunde onun diw firchasi var idi, havada onun parfumunun qoxusu duyulurdu, o her yerde idi, yox, o menim ichimde idi, bedenimin her huceyresi onunla dolmuwdu. Satinin bir sozunu xatirladim. Bir vaxtlar biz Orxanla onun munasibetleri baresinde daniwarken, o demiwdi ki, “Orxan Kerimov adli asililiqdan” sagalib. Amma menim uchun artiq gec idi, mualice olunmaq ya da ki xilas olunmaq uchun cehd gostermek gec idi. Menim uzattigim gun yetiwdi. Artiq

<< 1 ... 159 160 [161] 162 163 ... 174 >>