duyulurdu. Orxanin qezebi yox olmuwdu.
Or: Bu qedermi hissiyatsiz gorunurem ki, senden bele asanliqla ayrila bileceyimi duwundun? – Aysel sadece bawini terpetdi. Orxan kreslodan qalxib onun qarwisinda diz chokdu. Goz yawi ile islanmiw uzunu ozune dogru chekib pichildadi.
Or: O gunu gormeyeceksen! Ewidirsen? Bu hech vaxt olmayacaq! Bir de bele bir oyun chixartsan seni ozume yapiwdiracam. Aydindir? Menden bele asanliqla yaxani qurtarmagina icaze vermeyecem! Butun bu esassiz sebeblerin ise... tupurum hamisina! Ne ewitmek isteyirsen? Seni sevirem, ya yox? Onda toy-bayram et! Men seni sevirem! Sensiz yawaya bilmirem! Hech istemirem de! Razi qaldin? Umid edirem ki he, korpem, eks teqdirde sene hech cur komek ede bilmeyecem. Bir de sene qachamaga sebeb vermeyecem! O lenete gelmiw menzili ise, eger sene maraqlidirsa... zibile qalsin... biz Londonda olanda almiwdim, sene gore aglimi itirmeyimden chox-chox evvel. Ve eger sen zehmet chekib senedlerdeki tarixe baxsaydin bundan emin olardin. Indi ise, korpe, sen stuldan qalxirsan, geyinirsen ve biz evimize gedirik! Yalniz ikimiz! – qonwu otaqdan guluwmeler ewidildi. Orxan ise davam edirdi.
Or: Yaxin zamanlarda da qonaq qebul etmirik.
***
O sevdiyini deyirdi, men ise qulaqlarima inanmirdim. Yox, her wey bele sade ola bilmezdi. Onun sozlerinde nese bir sehv axtarirdim, amma tapa bilmirdim. Onun “seni sevirem” sozleri qulaqlarimda cingildeyirdi, onun etirafi bedenimin her hissesinde eks-seda verirdi. Meni qollari ustde alib menzilden chixarken ichimi qeribe istilik sardi. Sanki olanlari yavawidilmiw chekiliw kimi gorurdum: Sati elinde ayaqqabilarimla bize yaxinlawmaq istedikde Vadik gulumseyerek onu dayandirdi. Elxanin sevincli uzundeki tenha goz yawini xatirlayiram. Orxan meni eve getirdi, bizim evimize. Alya bizi qarwilamaq uchun qabagimiza chixdi, amma Orxan onu hemin deqiqe evden gonderdi. Meni yere qoymadan otagimiza chixdi ve meni yataga uzatdi. Bawim yastiga deyen kimi yuxuya getdim. Ayilanda tam qaranliq idi, men

<< 1 ... 169 170 [171] 172 173 174 >>