– uzume diqqetle baxirdi. Ay: He… Or: Ne aydindi? – uzundeki gulumseme eseblerime toxunurdu, diwlerini yere tokmek isteyirdim. Ay: Eseblerimle oynamayacaqsan. Or: Bezen, inanilmaz derecede agilsiz olursan! Korpe, seninle ayri yataqlarda yatacagiq, hech bir yaxinliq olmayacaq. Ay: Aman Allah, buna nece dozecem? – artistcesine dedim. Orxan gulurdu, amma men emin idim ki, menim replikama yox, hetta qaranliqda bele hiss olunan qirmizi yanaqlarima gulurdu. Birden gozlemediyim bir sual verdi. Or: Balaca, seni hech olmasa bir defe opubler? – bilmirem uzumde ne gordu, amma gulmeye bawladi. Or: Heyif elivin altinda su stekani yoxdu, he? Bu arada her wey yadimdadi, evezini chixacam. Ay: Cehennem ol! – ayaga qalxib eve dogru getdim. O ise arxamca gelirdi. Or: Bagiwla, amma qizarmagin chox xowuma gelir. Ne deyirsen, mene ere gelirsen? – gerek bunu demezdi. Duz eve daxil oldugumuz anda demiwdi ve anamla bacim dehlizde idiler. Uzlerinden anlamaq olurdu ki, suali onlar da ewidib. Or: Men getmeliyem. – sualina cavab almaq uchun uzume baxirdi, men ise ona baxmamaga chaliwirdim. Or: bunu gotur. – mene vizit karti uzatdi - “Orxan Kerimov”. Evvel ne oldugunu anlamadim. Axi men onun soyadini bilmirdim. Demeli Kerimov, nese taniw gelir, bu adi hardasa ewitmiwem, amma harda… Or: Goruwerik. – hami ile sagollawib getdi. Men ise bir muddet onun arxasinca pencereden baxirdim. Beynimde dediyi sozler, elimde verdiyi vizit karti firlanirdi, hele de bawa duwe bilmirem, bu karti mene niye verdi? Axi onun nomrelerini bilirem. Geceyarisi qonaqlar getdikden sonra anamla ciddi sohbetimiz oldu: Ana: ne baw verir? – sakitce soruwdu. Ay: Ewitdin axi… Ana: Niye bele dedi? Ay: Chunki menim gozlerim olmadan bir heyati tesevvur bele ede bilmir. Ana: Men zarafat etmirem. – bu anda anamin sakit goruntusunun altinda gizlenmiw narahatligi duydum. Ay: Men de. Ana: Sizin aranizda hech ne… Ay: Ana, ne daniwirsan. Ana: Fikirlewdim ki… Ay: He elbette, mene awiq olmaq olmaz, yalniz neyise ort-basdir etmek uchun

<< 1 ... 17 18 [19] 20 21 ... 174 >>