baba, nene, ana ve diger qohumlar gelirler. Amma bizde ele olmadi, artiq qerar hazir idi, en azindan menim uchun. Duzdur, valideynlerim tereddud edirdiler. “Heri” verildikden sonra, adetlerimize sadiq qalaraq men wirin chay getirmeli idim (eger cavab “yox” olardisa chay adi olmali idi). Bu iwin ohdesinden gele bildim. Duzdur, qizardim, 2 defe ayagim budredi, bir defe de az qalsin podnosu awiracaqdim, ancaq netice yaxwi oldu, birce Orxan uchun yox. Yene de adetler – bacim Orxani eve chagirdi, o ise tebii ki geldi (evvela utancaq deyildi, ikincisi ise adetlerimizden xeberi yox idi). Bacim elime chay stekani verib ona teref iteledi. Orxan chayi goturub ichdi ve… qizardi, gozlerine qan geldi, tez-tez nefes almaga bawladi. (Adetlerimize gore, eger oglan elchilik gunu qiz evine gelerse ona da chay verilmelidir, amma duzlu. Orxan ise bunu tebii ki, bilmirdi). Ozune gelenden sonra bacima bunun intiqamini alacagina soz verib getdi. Orxanin atasi valideynlerimin xowuna geldi. O, chox sade, hormetli biri idi. Dostcasina atamin chiynini doyecleyir ve dayanmadan meni terifleyirdi. Ele bil meni omru boyu taniyib. Hemiwe gulurdu. “Heri”den bir neche gun sonra niwan merasimi oldu. Bu defe bize Elxan, anasi, ailesi ile birlikde bacisi, daha tanimadigim bir neche qohum ve Orxan gelmiwdiler. Orxan ele “bezenmiwdi” ki, sanki Oskar teqdimat merasimine gelmiw ulduzdur, onu gorub qerarimin dogru olub–olmamasina bir daha wubhe etdim. Biz terefden ise yalniz en yaxin qohumlarimiz gelmiwdi. Chox adam chagirmaq istememiwdik, ustelik boyuk merasim uchun vaxt teleb olunur, Elxan ise chox telesirdi. Hemin gun Orxan barmagima uzuk taxdi. Bibisi bawimi qirmizi orpey ile ortdu – xowbextliyimiz uchun. Artiq anlamiwdim, ne olur olsun, geriye donuw yoxdur. Orxan ise chox eylenirdi. Ele rahat dayanmiwdi ki, sanki butun bunlar onun chox xowuna gelir. Butun gun meni ruhlandirmaq uchun zarafatlar deyirdi. Hech o halda deyildim. Or: Hey, balaca, gulumse, yoxsa ele bilerler mene zorla ere gelirsen. Bu

<< 1 ... 23 24 [25] 26 27 ... 174 >>